Ambi....
Mijn ambities zijn verdwenen, met de vogels meegevlogen naar het zuiden. Tot september, stond ik volop in het leven. Ik had mijn doelen voor ogen, als ik op de puntjes van mijn tenen stond kon ik ze misschien aanraken. Maar ik ben niet niet gegroeid, ik ben juist kleiner geworden en mijn doelen groter.
Ik had grote ambities, ik wilde het Nederlandse onderwijs veranderen. Maar voordat ik dat deed, wilde ik op onderzoek uit. Reizen. Reizen naar verschillende landen, leren hoe zij het onderwijs aanpakken. De methodes, vakken en kunde die mij inspireren in een rugzak stoppen en meenemen naar Nederland. Om vervolgens hier een school op te richten, die gericht is op het kind. Want de kinderen zijn de toekomst, de basisschool is waar de fundering wordt gelegd en dat moet goed gebeuren. Ik stoor mij het meest aan de hoeveelheid kennis die de kinderen tegenwoordig moeten kennen, maar de sociaal-emotionele ontwikkeling staat ergens in een hoekje te verstoffen. Ik ken weinig leerkrachten, die daar genoeg aandacht aan besteden.
Bij vlagen komen die ambities weer terug, dan lig ik na te denken over hoe ik mijn lessen aan zou pakken. Hoe ik de dagen in zou delen en wat mijn prioriteiten zouden zijn. En ik blijf hoop houden dat deze ambities over paar maanden weer volledig terug zijn. Want de vogels keren terug, zodra het weer warmer word. Zo zullen ook mijn ambities weer terug komen. Ik zal alleen geduld moeten hebben.
Dankje voor het lezen. Ik ben nieuw hier, dus moet nog even kijken hoe ik het hier ga vormgeven en invullen.
Hopelijk tot ziens!
Ik had grote ambities, ik wilde het Nederlandse onderwijs veranderen. Maar voordat ik dat deed, wilde ik op onderzoek uit. Reizen. Reizen naar verschillende landen, leren hoe zij het onderwijs aanpakken. De methodes, vakken en kunde die mij inspireren in een rugzak stoppen en meenemen naar Nederland. Om vervolgens hier een school op te richten, die gericht is op het kind. Want de kinderen zijn de toekomst, de basisschool is waar de fundering wordt gelegd en dat moet goed gebeuren. Ik stoor mij het meest aan de hoeveelheid kennis die de kinderen tegenwoordig moeten kennen, maar de sociaal-emotionele ontwikkeling staat ergens in een hoekje te verstoffen. Ik ken weinig leerkrachten, die daar genoeg aandacht aan besteden.
Bij vlagen komen die ambities weer terug, dan lig ik na te denken over hoe ik mijn lessen aan zou pakken. Hoe ik de dagen in zou delen en wat mijn prioriteiten zouden zijn. En ik blijf hoop houden dat deze ambities over paar maanden weer volledig terug zijn. Want de vogels keren terug, zodra het weer warmer word. Zo zullen ook mijn ambities weer terug komen. Ik zal alleen geduld moeten hebben.
Dankje voor het lezen. Ik ben nieuw hier, dus moet nog even kijken hoe ik het hier ga vormgeven en invullen.
Hopelijk tot ziens!
26 jan 2018
- meld ongepast verhaal
-
BjornD
zaterdag 27 januari 2018 21:52
Ik vermoed dat het schoolsysteem zicht richt op kennis met het vertrouwen dat de sociaal-emotionele ontwikkeling van het kind veilig in de handen van de ouders/verzorgens gelaten kan worden.
Zou prima werken in de perfecte wereld, maar daar leven we niet in, en ouders/verzorgens zijn bij lange na niet voldoende aanwezig of zelf ver genoeg gegroeid om dat gedeelte van de ontwikkeling van het kind in goede banen te leiden.
Persoonlijk lijkt het mij een erg goed idee om dit gedeelte op te nemen in een school, er aandacht en belangrijkheid aan te geven, want al die droge kennis zal nutteloos tot stof vergaan als een kind niet opgroeit in een stabiel en gebalanceerd mens.
Betreft je ambities, het is winter, wie weet nemen ze een winterslaap, je kan niet altijd 24/7 ambitieus zijn en vol energie ideeën hebben.
Wie weet als het je even laat rusten, loslaat, je op andere dingen richt, of even wat rust pakt, het vanzelf weer tot je komt voor, tijdens, of nadat de vogels hun terugkeer gemaakt hebben
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 19 sep 2018 Fysiek contact
- O 23 mei 2018 Ambibities
- O 01 mrt 2018 Taart bakken met een kneus
- O 26 jan 2018 Ambi.... ( 1 )