Andere mensen

Het is verrassend hoe je het beeld van jezelf van moment tot moment kan veranderen en hoe je dat kan laten beïnvloeden door de mening van anderen. Zeker in mijn geval blijkt dat elke keer weer van toepassing. Ik laat mijn leven leiden door de mening van anderen en toch blijf ik er op hameren dat het me niet interesseert hoe en waarom mensen me beoordelen.

Er zijn een aantal meningen, die belangrijker zijn dan wie dan ook zijn mening en mijn gevoelens spelen daar een rol bij. De mensen die ik op het moment verkies om naar te luisteren en aan wiens mening ik me ook hecht en naar probeer te leven. Soms is dat uiterst verkeerd, maar in sommige gevallen helpen ze me mijn leven structureren.

Al vanaf het begin van mijn jonge leven hebben bevelen en meningen mijn leven in zodanigheid beïnvloed, dat ik nu, zeker in mijn onbewuste, onder de indruk ben, dat ik mijn leven niet meer zonder dat soort directies kan. Tegelijkertijd heb ik het probleem of de gave, om daarvan de absurditeit te ontdekken en daardoor in tweestrijd te zijn. Ik weet wat er verkeerd gaat, maar door toeschouwer te blijven en op de achtergrond te blijven analyseren, verandert er niks aan die banaliteit.

Onevenwichtig zoek ik een weg door de meningen en directies van anderen en probeer ik een eigen mening te vormen, wat me tot op heden wel gelukt is, maar wat wederom blijft botsen. Wanneer mijn mening niet overeenstemming blijkt te zijn met een ander, probeer ik er consequent in te blijven, maar faal daar miserabel vaak in, wanneer ik zie, dat ik me aanpas zonder mijn eigen doel uit ogen te laten gaan. En dat is niet altijd mogelijk. Een compromis sluiten werkt alleen op twee wegen die samen willen komen en niet op een die mee wil werken, terwijl de ander zijn eigen koers blijft varen.

Nog werkt het voor mij om ongestructureerd te zijn en van het een op de andere moment, iemands mening te verliezen die waardevol voor me is. Ondanks mijn eigen realisatie van het feit dat ik die niet kwijt ben, maar toch voelt het zo aan. Ik kan er niks aan veranderen. Ik voel wat ik voel en hoewel mijn gevoelens vaak irrationeel gegrond zijn, blijven ze mij waarschuwingsignalen afgeven.

Hoewel ik me vaak alleen aan de mening vasthou, die er uiteindelijk voor mij toedoen, kan ik niet uitsluiten dat ik me vaak gekwetst voel, door andermans ongenuanceerde opmerkingen. Het enige wat me rechtop houdt in deze tijd, is het besef dat ik beter weet en misschien ook wel ben. Zelf al twijfel ik aan de juistheid van mijn uitspraak.