Angstwekkend
Ik heb de laatste tijd weer angstwekkende dromen. Ik zie mezelf drijvend in de Zaan, nadat ik van de brug was afgesprongen. Mijn lichaam opgezwollen als een dode die al wekenlang erin ligt. Niet dat ik weet hoe die eruit zien, maar het gevoel, het idee.
Ik kan mezelf er amper toe brengen om over te schrijven. Sowieso om te schrijven. Het lijkt wel alsof alles me gewoon werkelijk niet meer interesseert en 's nachts word ik er voor gestraft. Ik droom dat ik mijn eigen oren doorprik met naalden, zodat ik niet meer hoef te luisteren naar wat de wereld me probeert te vertellen
De pijn begint weer ondraaglijk te worden en ik weet niet wat ik er tegen moet doen. Eerlijk gezegd schaam ik me om me alweer zo te voelen. Ik schaam me om mijn vrienden er weer mee lastig te vallen, want het lijkt nooit te eindigen. Die constante spiraal van ongewild voelen en me compleet klote te voelen lijkt me alleen maar dieper mee te sleuren en ik lijk te verdwijnen in de shithoop die mijn leven heet.
Het is ook niet te merken dat ik maandagavond weer eens ben langsgeweest bij mijn moeder? Het secreet gedroeg zich voorzichtig in mijn buurt. Begrijpend. De dikke trol heeft het me aangedaan en toch gedraagd ze zich alsof ze om me geeft. Waar ze het lef vandaan haalt weet ik niet, maar ik wil niet meer daar naar toe. Het helhol berooft me van de weinige energie die ik nog maar heb.
Ik heb werkelijk nog maar weinig energie over. En hoe makkelijk het ook mag klinken om een doel te vinden. Het is het niet. Zelfs de simpelste doelen lijken buiten mijn bereik te zijn. Zoals een schilderij schilderen. De inspiratie die erachter schuilde is verdwenen. Mijn enige talent is opgedroogd. Ik ben gewoon moe. Moe van het zoeken, moe van het onderhouden van sociaal gedoe. Ik ben er ook niet altijd blij mee en ik kwets er mensen mee, zeker de mensen die me eigenlijk nu nodig hebben. Maar ik kan het niet opbrengen.
Ik kan mezelf er amper toe brengen om over te schrijven. Sowieso om te schrijven. Het lijkt wel alsof alles me gewoon werkelijk niet meer interesseert en 's nachts word ik er voor gestraft. Ik droom dat ik mijn eigen oren doorprik met naalden, zodat ik niet meer hoef te luisteren naar wat de wereld me probeert te vertellen
De pijn begint weer ondraaglijk te worden en ik weet niet wat ik er tegen moet doen. Eerlijk gezegd schaam ik me om me alweer zo te voelen. Ik schaam me om mijn vrienden er weer mee lastig te vallen, want het lijkt nooit te eindigen. Die constante spiraal van ongewild voelen en me compleet klote te voelen lijkt me alleen maar dieper mee te sleuren en ik lijk te verdwijnen in de shithoop die mijn leven heet.
Het is ook niet te merken dat ik maandagavond weer eens ben langsgeweest bij mijn moeder? Het secreet gedroeg zich voorzichtig in mijn buurt. Begrijpend. De dikke trol heeft het me aangedaan en toch gedraagd ze zich alsof ze om me geeft. Waar ze het lef vandaan haalt weet ik niet, maar ik wil niet meer daar naar toe. Het helhol berooft me van de weinige energie die ik nog maar heb.
Ik heb werkelijk nog maar weinig energie over. En hoe makkelijk het ook mag klinken om een doel te vinden. Het is het niet. Zelfs de simpelste doelen lijken buiten mijn bereik te zijn. Zoals een schilderij schilderen. De inspiratie die erachter schuilde is verdwenen. Mijn enige talent is opgedroogd. Ik ben gewoon moe. Moe van het zoeken, moe van het onderhouden van sociaal gedoe. Ik ben er ook niet altijd blij mee en ik kwets er mensen mee, zeker de mensen die me eigenlijk nu nodig hebben. Maar ik kan het niet opbrengen.
08 jun 2005
- meld ongepast verhaal
-
*Tijgertje
woensdag 08 juni 2005 11:34
Ik weet niet hoe ik hier op moet reageren.. Ik wil iets voor je doen maar weet niet wat mop. K kan me enigzins voorstelllen hoe je je voelt..
maar blijf wel vechten want er komen betere tijden.... daar ben ik zeker van.
HvJ kuszj
-
radiant
woensdag 08 juni 2005 17:19
o dat is minder.
als je nou nog maar wel weer opvrolijkt.
kan je, je dromen niet gewoon vergeten net nadat je ze heb gehad.
Het zou kunnen werken, al weet je de goede dan ook niet meer. -
Jess
woensdag 08 juni 2005 22:12
Het komt goed, je hebt allemaal mensen om je heen die jou waarderen en om je geven, maar dat zie je niet..
Ik zie je morgen...
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 26 apr 2008 Bed.
- O 30 jan 2008 Angst ( 2 )
- O 17 okt 2006 Ontslagen
- O 16 okt 2006 Anime ( 5 )
- O 13 okt 2006 Tattoo
- O 13 okt 2006 Doen alsof ( 3 )
- O 13 okt 2006 Tekeningen ( 6 )
- O 01 okt 2006 Tekeningen ten gevolge van een golf inspiratie. ( 4 )
- O 26 sep 2006 Tekeningconcepten ( 3 )
- O 22 sep 2006 Negeer het maar. ( 1 )
- O 16 sep 2006 Pimp-my-gevandaliseerde-look ( 3 )
- O 12 sep 2006 Wat zullen ze zeggen? ( 2 )
- O 05 sep 2006 Verliefd ( 1 )
- O 21 aug 2006 Woordenloos
- O 21 aug 2006 Leuk Leuk Leuk ( 1 )