Wat zullen ze zeggen?

Ik kan het haast nu al horen, wat voor een preek er gaat komen.

Ik zal maar eens bij het begin beginnen. Het is bij mijn zeer nutteloze therapiegroep geweest, waar ik over mijn nieuwgevonden lover heen ben gestruikeld. Het eerste moment dat hij binnen kwam lopen, dacht ik al bij mezelf van, wow, die ziet er leuk uit. Maar goed, het is nooit slim om iets te beginnen met iemand van therapie. Dus ik heb er voor de rest ook niet heeel veel aandacht aan besteedt.

Tot het moment dat we msnadressen uit hadden gewisseld met de hele groep. Was makkelijk in verband met tussendoor afspreken. We hadden nu eenmaal een leuke groep, dus vandaar. In het begin zaten Ruka, Marvs en ik vaak in zo'n driegesprek verwikkeld. Enorm lollig en dat terwijl ik niet eens superfan ben van msn.

Maar Marvs en ik gingen ook verder kletsen als Ruka naar bed ging en ik begon hem wel heel leuk te vinden. We hadden met z'n drieën afgesproken bij Ruka, die zondag en de zaterdagavond daarvoor, zaten Marvs en ik al te msnflirten of tenminste, ik deed een zeer niet-subtiele poging.

Die zondag werd ik opgehaald bij het busstation en liepen we met z'n drieën naar Ruka's huis. Daar ploften Marvs en ik op de bank, hoewel ik moet bekennen dat ik even twijfelde. Bang dat hij het dan helemaal door zou hebben. Net alsof hij het niet al wist.

Vanaf dat moment startte het cliché gedoe, waar ik normaal niks mee te maken moet hebben. Het steeds dichterbij zitten. Het toevallig aanraken. Een reden zoeken om hem aan te raken. Hem misbruiken als een ligkussen. Steeds verder gaan daarin als blijkt dat hij hetzelfde doet. Stiekem een zoen uitwisselen, zonder geluid, zodat Ruka het maar zogenaamd niet door zou hebben. (wat uiteindelijk ook dom gedacht was, aangezien ze niet achterlijk is en wij niet subtiel.)

Aan het einde van de avond bood Ruka me aan om me naar de bus of het station te lopen, maar Marvs kwam er tussen door het aan te bieden, aangezien hij ook naar huis ging. We waren het hoekje nog niet om of we zaten aan elkaar vast, als een stel door hormonen gedreven pubers van 16.

We zijn nu ruim drie weken verder. En Marvs heeft het afgelopen weekend bij me gelogeerd. Alleen heeft hij via een omslachtige manier verteld aan zijn moeder dat hij bij mij zou zijn. Door een mailtje te sturen aan zijn zus, zodat zij dat door zou kunnen geven. Blijkbaar is dat niet aangekomen, aangezien zijn moeder de therapie heeft gebeld. Totaal in paniek.

Nu is therapie op de hoogte van onze relatie en om eerlijk te zijn, ben ik er niet echt blij mee. Ik kan nu al horen wat er al gezegd gaat worden. 'Vinden jullie het wel verstandig? Jullie zijn allebei in een kwetsbare periode.' Vragen erover. Aparte gesprekken met ons allebei. We worden ongetwijfeld gescheiden en in aparte groepen gezet, maar dat lijkt me niet het ergste.

Wat zullen de therapeuten zeggen? Krijgen we een label van onverantwoordelijk opgestempeld? Terwijl het gewoon een gezonde teug verliefdheid is? Of krijgen we elke mogelijke tegenwerping die er is?
Wat zal zijn moeder zeggen die ik nog niet heb ontmoet, maar waarop ik waarschijnlijk nu al geen goede indruk heb gemaakt? Bij voorbaat stress ik al.