apodosis

Ik geloof niet echt
dat Yehosjoea in DIE tijd
ZELF iets bewust 'ontwikkeld' heeft:
ik denk dat wat HIJ zag
als de Geest van de Eeuwige
in HEM eenvoudigweg
heeft bijeengebracht
wat in de loop der eeuwen
er aan verwachtigen
uitgewaaierd was ~
en dat niet altijd tot
ieders vreugde?

Want
toen overduidelijk bleek bijvoorbeeld
dat die Masjiach GEEN vorst was
die met wat wapengekletter
[en al of niet met behulp
van hemelse legioenen]
eens zomaar even
orde op zaken zou stellen
ging de lol er al snel af
in dat soort keiharde maatschappij
vol van hyperhoge bloedgeile jaloerse
Heren en hun onderdanige
en opstandige
Slaven,
vuige Vijanden
en barre Broedertwisten,
Familievetes, Bloedwraak,
Bedelaars, Invaliden,
Gehandicapten, Kindersterfte,
Zelfkastijders ...

ALLEEN in
het allerlaatste boek
Apocalyps/Openbaringen
is Yesjoe tamelijk gewelddadig
NA de Ellende van de Joodse Opstand
en de Val van de Tempel!

De gedachte
van een strijdlustige opmars
naar het "Nieuwe" Yeroesjalayim
in de voetstappen van een tamelijk oorlogszuchtige Masjiach
is eigenlijk alleen maar exclusief voor
het boek A&O in het NT
[EN in de Oorlogsrol van die Heilige Gemeenschap {?}
van Qumran@Dode Zee!]!

Het idee van
eerst-moeten-lijden is DE grote steen des aanstoots
in de ogen van de massa [De Velen!]:
DAAROM vermijdt Yesjoea dan ook
die masjiachtitel en spreekt HIJ
zijn voorkeur uit voor
de Mensenzoon?

Ik wil daarmee
niet beweren dat hij toen ook altijd
en overal even aardig en zachtmoedig was voor iedereen.
Niets menselijks was hem blijkbaar vreemd
en dus ook niet de wisseling van
[manisch-depressieve?
gemoedstemmingen!

Bovendien:
Yehosjoea kwam NIET
kant-en-klaar als masjiach ter wereld
zoals de bijgelovige sprookjesvertellers van alle tijden wel graag zouden willen doen geloven
met hun zwijmelverhaaljes van het zoete lieve Kindeken van Vrede op Aarde
en in Iedereen een Welbehagen van Bolle Buikjes, Sinterklazen en
Zwartepieten, Kaboutertjes, Tamme Ezeltjes
en Tenenkaas-
kwezeltjes ...

Hij was daarin
dus eigenlijk heel anders
dan men ooit wel had gedacht in die [tweemaal] tweeduizend jaar?
ALS je dat al ZO zou kunnen zeggen: want Israel had altijd al een zeker vermoeden van het ware
karakter dat 'de' masjiach zou hebben, het was alleen maar wat verbrokkeld en gespleten!
Men kende slechts door die eeuwen heen vage vermoedens en slechts alleen maar
kleine stukjes van die menselijke
puzzle{s} ...

DE
'zachtmoedige masjiach'
[zie ook Edvard Schillebeeckx!]
is niet een christelijk ondersteboven gooien van de joodse masjiachopvatting,
maar onder druk van de historische Yesjoe-realiteit een grijpen naar een andere,
EVENEENS joodse, messiaanse conceptie!

Die
andere conceptie
is NIET die van de radicale revolutie,
de omverwerping van alle verhoudingen
maar komt eerder in de buurt van wat wij kennen en begrijpen van een Jiddu Krishnamurti!
Beter gezegd: Yehosjoea kent evenmin het apocalyptisch omdraaien van de machtverhoudingen,
dat wil zeggen dat de armen DAN baas worden en de rijken van NU, DAN verdrukt?
Yesjoe kent z'n pappenheimers op z'n timmermansduimpje!
HIJ kent in zijn g dsrijk der hemelen op aarde alleen het opheffen van alleskrenkende machtsverhoudingen en wrede machtswellustelingen die permanent HUN geile lusten wille botvieren op de kleineren en zwakkeren, HIJ wil de opheffing van ELKE repressieve maatschappijvorm en aanranding en verkrachting van de ene mens door en over de andere{n}: zijn rijk is er een
van wederkerige en wederzijdse dienstbaarheid
in vrijheid en 'gebondenheid'
vanbinnenuit.

Maar
'de mensen'
moesten meestal van
een lijdende en dienende masjiach 'niets hebben'?
Hoewel DAT nog valt te bezien: Pinchas Lapide stelt inderdaad dat de gedachte aan een lijdende Masjiach totaal vreemd was aam 'de synagoge' uit de tijd van Yehosjoea? Die combinatie van 'zoon des mensen'
van DAN 7 en 'lijdende knecht' uit YESH 53 als visie op de Masjiach is 'volkomen nieuw' voor het alegemeen gangbare jodendom? Yesjoea verbindt de Zoon des mensen [DIE "BEN-ADAM"] met de EVED-YAHWEH: het koningschap met het offer en de dienende knecht met de enige WARE 'heerser'!
DEZE twee contradictorische begrippen [een aardse figuur in een hemelse gestalte]
worden aldus uiteindelijk volkomen met elkaar verzoend
[ter onzer navolging ...]!

IN
elk geval
heeft Yesjoea NIET
ten volle beantwoord aan de verwachting van WIE dan ook!
En verder doet hij iets volkomen ongehoords, niet alleen aar ten opzichte van vrouwen en kinderen,
maar OOK door die schijnbaar tegenovergestelde verwachtingen met elkaar te verbinden ~
die aangaande de masjiach EN die aangaande 't mensenkind
in vorm EN praktijk ...

Wat
te denken
van die z.g. 'pre-existentie'
en zijn 'voortbestaan na de dood',
'de leer dat de Zoon al voor zijn geboorte
bij de Vader was' met Moeder Miryam als Hemelkoningin
en het hele GrieksRomeinse Pantheon als uebervette discoshow voor heidense heldenwerelden vol van wonderen en de meest merkwaardige krankzinnige bijgelovigheden
en een grabbelton voor alle
gelegenheden?

En wat
denk je van zijn verbod
aan de discipelen om ook maar aan iemand te zeggen
dat hij 'de masjiach' was, 'geheime leringen voor ingewijden' e.d.?
Kom je 'dat soort dingen' ook al tegen in het OT?
WAAR liggen de grenzen tussen die al of niet vermeende 'geheimhouding'
en de openbaring door het 'van de daken
te schreeuwen'?