Automutilatie
Vandaag is het precies vijf jaar geleden dat ik ben gestopt met automutileren. Voor de mensen om mij heen zijn het 'maar een paar littekens', maar voor mij is ieder litteken een hoofdstuk uit mijn verleden. Het zijn nare hoofdstukken uit de meest slechte boeken, maar ze zijn van mij. Of ik trots ben dat ik al vijf jaar 'clean' ben? Trots is misschien niet helemaal het goede woord (Ik had er immers nooit aan moeten beginnen), maar ik ben wel gerustgesteld. Ik had niet verwacht er ooit vanaf te komen, al moet ik zeggen dat het nog dagelijks in mijn hoofd rondspookt. Het verschil is nu alleen dat ik af en toe nog het verlangen heb, maar ik doe niets meer met dat verlangen. Ik schrijf, luister muziek, praat met mijn stem in plaats van met bloed.
Ik mis de geur en warmte van de pijn die uit mijn lichaam verdwijnt. Ik mis het schrijven van namen op de badkamertegels in mijn ouderlijk huis. Ik schreef de namen op van een ieder die mij pijn had gedaan, op welk vlak dan ook. De namen waren rood. Bloed. Het gaf mij rust om te zien hoe het water de namen -en daarmee een gedeelte pijn- wegnam.
Soms wordt mij gevraagd hoe ik ben gestopt met automutileren. Het klinkt gek, maar ik weet het niet meer zo heel erg goed. Het is een roes geworden. Een verre herinnering aan hoofdstukken die liever niet meer gelezen willen worden. Ik ben 'Cold Turkey' gestopt. Ik heb mijn 'gereedschap' weggegooid en alhoewel er genoeg dingen in huis overbleven waarmee ik mijzelf pijn kon doen deed ik het niet meer. Ik was er klaar mee. Klinkt simpel he? Het was alles behalve simpel. Nu, vijf jaar later, kan ik nog steeds flink getriggerd worden en spelen de verlangens weer op.
Ik kan niet met zekerheid zeggen dat ik nooit meer zal automutileren. Ik weet immers niet wat de toekomst mij gaat brengen en hoe ik er dan in zal staan. Hoe veel kan ik aan? Heb ik een vluchthaven nodig of kan ik dealen met de pijn en tranen? Ik hoop -en ga uit van- het tweede natuurlijk. Wat ik probeer te zeggen is dat het iets is wat altijd wel een stukje van jezelf zal blijven. Het zit 'In het aard van 't beessie' denk ik. Maar zo lang het er in zit vind ik het prima. Het komt er (tot nu toe) niet meer uit en ja, daar ben ik toch best wel een beetje trots op.
Op naar de volgende 5 jaar!
Ik mis de geur en warmte van de pijn die uit mijn lichaam verdwijnt. Ik mis het schrijven van namen op de badkamertegels in mijn ouderlijk huis. Ik schreef de namen op van een ieder die mij pijn had gedaan, op welk vlak dan ook. De namen waren rood. Bloed. Het gaf mij rust om te zien hoe het water de namen -en daarmee een gedeelte pijn- wegnam.
Soms wordt mij gevraagd hoe ik ben gestopt met automutileren. Het klinkt gek, maar ik weet het niet meer zo heel erg goed. Het is een roes geworden. Een verre herinnering aan hoofdstukken die liever niet meer gelezen willen worden. Ik ben 'Cold Turkey' gestopt. Ik heb mijn 'gereedschap' weggegooid en alhoewel er genoeg dingen in huis overbleven waarmee ik mijzelf pijn kon doen deed ik het niet meer. Ik was er klaar mee. Klinkt simpel he? Het was alles behalve simpel. Nu, vijf jaar later, kan ik nog steeds flink getriggerd worden en spelen de verlangens weer op.
Ik kan niet met zekerheid zeggen dat ik nooit meer zal automutileren. Ik weet immers niet wat de toekomst mij gaat brengen en hoe ik er dan in zal staan. Hoe veel kan ik aan? Heb ik een vluchthaven nodig of kan ik dealen met de pijn en tranen? Ik hoop -en ga uit van- het tweede natuurlijk. Wat ik probeer te zeggen is dat het iets is wat altijd wel een stukje van jezelf zal blijven. Het zit 'In het aard van 't beessie' denk ik. Maar zo lang het er in zit vind ik het prima. Het komt er (tot nu toe) niet meer uit en ja, daar ben ik toch best wel een beetje trots op.
Op naar de volgende 5 jaar!
21 jan 2012 - bewerkt op 25 jan 2012
- meld ongepast verhaal
-
Morgenrood
zaterdag 21 januari 2012 11:54
Hartelijk gefeliciteerd, als ik dat mag zeggen!
Herkenbaar.
Ik hoop dat je over 5 jaar mag durven en kunnen zeggen dat de laatste keer 10 jaar geleden is. -
Caro_Bones
zaterdag 21 januari 2012 12:04
Goed geschreven!
Ik denk dat velen zich hier in kunnen herkennen, op een positieve manier. -
Jewels
zaterdag 21 januari 2012 12:10
Bedankt!
-
-Lisa
zaterdag 21 januari 2012 12:21
Knap dat het je op deze manier is gelukt!
Erg goed geschreven. Inspirerend voor velen denk ik. -
Romy193 (opgeheven op 2-11-2012)
zaterdag 21 januari 2012 12:24
Ik vind het erg knap en goed geschreven. En wat knap van je dat je het al 5 jaar niet meer doet. En de volgende 5 jaar gaat je ook lukken.
Ik ga je volgen..
-
Jewels
zaterdag 21 januari 2012 12:25
@-Lisa: Dank je wel!
@Romy193: Heel lief van je! Mijn eerste volger!
-
*.Angel.*
zaterdag 21 januari 2012 12:46
Heel herkenbaar, ikzelf heb over 4 werken mijn 5 jarige jubileum dus ik denk daar ik je behoorlijk begrijp haha.
Respect!
-
Jewels
zaterdag 21 januari 2012 12:48
@ *.Angel.* Wat goed van je! Herken jij de verlangens af en toe? Of heb jij hier geen 'last' van?
-
*.Angel.*
zaterdag 21 januari 2012 13:09
Dagelijks, helaas. Ik dacht altijd dat het inmiddels over zou zijn maar nee, mijn littekens jeuken nog steeds en ook de drang is er nog. Ik ben er lang boos om geweest, ik deed (en doe) er alles aan om niet te automutileren en het wordt me gewoon niet makkelijk gemaakt, zeg maar. Inmiddels kent niemand me meer als het snijdende meisje en ik ben een heel ander persoon, maar het meisje van toen zit opgesloten in mijn littekens, ver weg, maar nog altijd aanwezig.
-
Jewels
zaterdag 21 januari 2012 13:15
Ik had het niet beter kunnen zeggen! Ik zal aan je denken over 4 weken.
-
Morgenrood
zaterdag 21 januari 2012 13:17
Ik heb ook nog steeds de drang, niet dagelijks gelukkig, maar toch wel een aantal keer per maand. Heb ook nog steeds jeuk aan mijn littekens, bij bepaalde weersomstandigheden (denk tenminste dat het daar aan ligt) en soms zelfs pijnscheuten. Dan is het wel niet vijf jaar geleden dat het de laatste keer was, hoe kan dat ook, de eerste littekens zijn 4 jaar geleden. Maar hoe herkenbaar.
-
Jewels
zaterdag 21 januari 2012 13:22
Ik herken de jeuk ook. Vooral in de wintermaanden is het erger en worden de littekens ook altijd witter voor mijn gevoel. Ik verbaas me er soms wel over dat ik nooit een crème of iets heb gekocht om de littekens minder zichtbaar te maken. Ze horen bij mij en ik heb nooit de neiging gehad om er alles aan te doen om ze niet meer te hebben. Misschien zie ik het ook wel als een soort van straf om er nu nog mee rond te lopen. Ik weet het niet. Lastig!
-
Morgenrood
zaterdag 21 januari 2012 13:45
Ik hoor eigenlijk nooit van mensen die later ook nog jeuk of pijn hebben, vind het wel fijn eindelijk te horen van mensen die daar ook last van hebben. Ja ik heb er vooral last van als het weer omslaat (van warm naar koud of andersom), als het vriest (inderdaad winter dus) en als er onweer op komst is. Ik heb inderdaad ook nooit de neiging gehad om ze te laten verdwijnen, heb wel even zalfjes gesmeerd omdat ik dat zalfje sowieso ook gebruikte bij een litteken van een valpartij op mijn knie, maar ben daar na een tijdje mee gestopt. Inmiddels ervaar ik het als iets van mijzelf, dat bij mijn verleden en bij mij hoort, en de littekens schijnen voor andere mensen ook meestal nauwelijks meer op te vallen, zodat ik tegenwoordig gewoon weer in hempjes en t-shirtjes durf te lopen.
Wanneer ik last heb van mijn littekens, zijn ze vaak juist paars of rood, anders juist vaak wit
'grappig' dat het bij jou dan anders is, het is tenminste mij nog niet opgevallen dat ze in de winter witter zouden zijn, misschien is dat bij mij anders. -
Herz_x
zaterdag 21 januari 2012 14:40
Ik ga je ook volgen meid!
-
-Lisa
zaterdag 21 januari 2012 15:38
Ik ben je ook gaan volgen ja!
-
Jewels
zaterdag 21 januari 2012 15:55
@ Morgenrood: Ik kan me goed voorstellen dat het voor jou fijn is om er nu achter te komen dat er wel degelijk mensen zijn die het ook nog hetzelfde ervaren (jeuk en/of pijn) Ik krijg nog wel redelijk vaak de vraag 'Wat heb je daar'? Als het een onbekende is of iemand die niet heel dicht bij mij staat zeg ik meestal dat het kattenkrabbels zijn, maar tegen bekenden zeg ik het gewoon eerlijk. Al moet ik wel zeggen dat ik nooit zal kunnen wennen aan de gezichten die je dan ziet. Moeilijk uit te leggen!
@ Herz_x en -Lisa: Leuk dat jullie mij ook gaan volgen! Jullie mogen ook LL toegang vragen want ik denk dat ik mij daar meer in ga verdiepen! Happy saturday -
PrankDemon
zaterdag 21 januari 2012 17:20
Je schreef de namen van de mensen die je gekwetst hadden in bloed op de badkamermuur? Sorry, dit is vast een heel ongepaste reactie, maar ik vind dat lichtelijk fascinerend, en ik weet niet of ik het weerzinwekkend of poëtisch mooi vind. Ben ik heel erg een aapjeskijker en een naar mens als ik je vraag hoe je ooit op dat idee bent gekomen?
Antwoord vooral niet als je niet wil. Ik vind het knap dat je de strijd blijft voeren en winnen, het getuigt van karakter en doorzettingsvermogen in mijn ogen om de knop om te zetten en achter je beslissing te blijven staan. Ik hoop voor je dat de volgende vijf jaar en de vele jaren daarna ook vrij mogen blijven van automutilatie. (Ik wou hierachter typen "en gevuld met geluk", maar het klonk zo slijmerig, dus doe maar alsof ik het niet zei maar wel dacht. ) -
Jewels
zaterdag 21 januari 2012 17:33
Natuurlijk mag je dat vragen. No worries! Als ik eraan terug denk was het ook wel luguber misschien, maar op dat moment gaf het mij zoveel voldoening. Ik had er niets aan om aan hen te denken alleen, maar had er echt meer bij nodig. Zo'n naam was voldoende en het wegspoelen ervan gaf mij rust. Het is vast iets wat tussen mijn oren zat hoor, maar dat maakt nu niet meer uit. Het heeft mij ontzettend geholpen en ik ben dus ook erg blij dat ik het op die manier heb kunnen doen.
Dank je wel voor je reactie! -
Hidden
zaterdag 21 januari 2012 18:20
Jeetje ik ben er helemaal stil en onderste boven van. Ik ben over een week vijf jaar gestopt. En al zal ik willen er niet meer dagelijks mee bezig te zijn en heb ik een ander leven dan vijf jaar geleden, toch word ik er elke dag mee geconfronteerd. Gek om te horen dat er meer mensen zijn die deze gevoelens schijnbaar herkennen. Ik wens je heel veel kracht toe. Want ook al wordt de tijd dat je het niet hebt gedaan vast een keer langer dan de tijd dat je wel hebt gesneden; de 'strijd' wordt er niet minder om. Zeg ik uit eigen ervaring.
Liefs. -
EvilAngel
zaterdag 21 januari 2012 21:23
Ik kan me er zelf niets bij voorstellen, heb het zelf nooit gedaan, maar vind het om een of andere reden wel interessant... Gefeliciteerd met je jubileum.
-
Jaim
zondag 22 januari 2012 12:59
heel herkenbaar verhaal en ontzettend mooi geschreven, wauw. ik heb zelf net mijn tweejarig jubileum achter de rug en daar ben ik heel trots op. ook ik heb nog veel last van mijn littekens, vooral jeuk inderdaad. onlangs heb ik over mijn ergste littekens een tattoo laten zetten, zodat ik vanaf nu onbezorgd kan zwemmen en me niet meer schaam.
oh, en ik heb ll-toegang gevraagd.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 apr 2012 Nu je een engel bent. ( 8 )
- O 13 apr 2012 Tranentrekkers. ( 1 )
- O 09 apr 2012 LL mening gevraagd.
- O 29 jan 2012 Vraagje: Series. ( 26 )
- O 25 jan 2012 Masturbatie. 18+ ( 3 )
- O 21 jan 2012 Pijpen: Hot or not? 18+ ( 76 )
- O 21 jan 2012 Automutilatie ( 21 )
- O 20 jan 2012 Nieuwtje ( 9 )