begrijpen, kennen... zelfs hij niet...
soms denkt iemand dat ie je kent. Je begrijpt...
Hij is mijn luisterend oor. Is er altijd om naar mijn verhalen te luisteren. naar verhalen over mensen die hij niet kent, maar toch een beeld van ze heeft... door mijn verhalen. Hij luistert naar pijn, naar hoop, naar geluk, naar liefde. Raad is wat ik terug krijg, een luisterend oor en raad... al weet ik dat het soms pijn doet om die woorden uit zijn keel te krijgen.
Soms denkt hij dat hij me kent, me precies begrijpt. Maar dan weet ik dat het niet zo is. Dat merk ik aan zijn antwoorden, zijn reacties, zijn adviezen, maar als ik het hem nog een keer uitleg, dan nog... hij wil het misschien niet begrijpen, terwijl hij ervan overtuigt is dat hij me wel begrijpt...
Kan het soms op zo'n moment niet uitstaan, juist omdat ik dan zijn raad en advies het meeste nodig heb.
Ik hou van hem, mijn beste vriend. Iets dat hij wel begrijpt, net als dat ik weet dat hij ook van mij houd, ziels veel om me geeft. Maar op zo'n moment, als hij me niet begrijpt, dan voel ik me bijna verloren, verloren en hulpeloos... helemaal alleen...
Soms vraag ik me af of hij me wel echt kent... plakt hij niet zomaar een stempel op mij? Een standaard stempel, een stempel die hij creëerd uit zijn mensen kennis... iets wat ik me af vraag...
Wie kent me? Is er iemand die mij elk uur van de dag begrijpen kan? Dat kan niemand denk ik, zelfs ik niet. Dus wat is kennen dan? Hoe veel moet je iets over iemand weten om diegene te kennen?
Ken ik mezelf wel? Kennen... het is iets wat je zelf bepaalt,denk ik. Het gaat erover hoeveel je over jezelf weg geeft. Over hoe dicht je iemand bij je laat komen, bij je gevoelens en zwaktes... Kennen, het heeft ergens ook te maken met vertrouwen, als je het zo bekijkt...
Kennen, wat is het eigenlijk?
Hij is mijn luisterend oor. Is er altijd om naar mijn verhalen te luisteren. naar verhalen over mensen die hij niet kent, maar toch een beeld van ze heeft... door mijn verhalen. Hij luistert naar pijn, naar hoop, naar geluk, naar liefde. Raad is wat ik terug krijg, een luisterend oor en raad... al weet ik dat het soms pijn doet om die woorden uit zijn keel te krijgen.
Soms denkt hij dat hij me kent, me precies begrijpt. Maar dan weet ik dat het niet zo is. Dat merk ik aan zijn antwoorden, zijn reacties, zijn adviezen, maar als ik het hem nog een keer uitleg, dan nog... hij wil het misschien niet begrijpen, terwijl hij ervan overtuigt is dat hij me wel begrijpt...
Kan het soms op zo'n moment niet uitstaan, juist omdat ik dan zijn raad en advies het meeste nodig heb.
Ik hou van hem, mijn beste vriend. Iets dat hij wel begrijpt, net als dat ik weet dat hij ook van mij houd, ziels veel om me geeft. Maar op zo'n moment, als hij me niet begrijpt, dan voel ik me bijna verloren, verloren en hulpeloos... helemaal alleen...
Soms vraag ik me af of hij me wel echt kent... plakt hij niet zomaar een stempel op mij? Een standaard stempel, een stempel die hij creëerd uit zijn mensen kennis... iets wat ik me af vraag...
Wie kent me? Is er iemand die mij elk uur van de dag begrijpen kan? Dat kan niemand denk ik, zelfs ik niet. Dus wat is kennen dan? Hoe veel moet je iets over iemand weten om diegene te kennen?
Ken ik mezelf wel? Kennen... het is iets wat je zelf bepaalt,denk ik. Het gaat erover hoeveel je over jezelf weg geeft. Over hoe dicht je iemand bij je laat komen, bij je gevoelens en zwaktes... Kennen, het heeft ergens ook te maken met vertrouwen, als je het zo bekijkt...
Kennen, wat is het eigenlijk?
02 okt 2006
- meld ongepast verhaal
-
- Franny -
maandag 29 januari 2007 17:34
Ik denk dat niemand iemand helemaal door en door kent..
Ik heb meerdere relaties gehad, zowel vriendjes als vriendenrelaties en ik denk dat je ook niet kan zeggen "hij kent me"..
Ik heb mensen in mijn leven gehad waarvan ik dacht dat ik ze kende, en dingen liepen dan anders dan gepland..
Niks is zeker in het leven..
Ik zie elke dag als een uitdaging en probeer van elke dag te genieten..
Wetend dat er na elke mindere periode weer een betere zal komen en dat er in een betere periode wel weer een tegenvaller zal komen.
Ik dacht dat ik mezelf kende, terwijl ik mezelf juist op een heel andere manier ben gaan kennen doordat het na 2 jaar met Vin en mij uitging..
Ik dacht dat ik het type huisjeboompjebeestje was en toen het grote plan dichterbij kwam werd ik bang, pushste ik alles weg en wilde ik overal vanaf.
En idd.. kennen we onszelf wel ? I dont know..
Nee, ik denk dat je nooit kan zeggen dat je iemand kent..
Meer dat je iemand accepteerd en je op een bepaalde hoogte aan iemand kan aanpassen en je eigen grenzen kan stellen.
Liefs Franny
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 dec 2006 ...Je beseft niet...
- O 22 dec 2006 liedje
- O 17 dec 2006 ... ik mis je... ( 1 )
- O 11 dec 2006 ...kappot... ( 2 )
- O 11 dec 2006 ... IK ... ( 2 )
- O 06 dec 2006 het eind
- O 23 nov 2006 mijn vriendje!! ( 8 )
- O 21 nov 2006 hey love ( 3 )
- O 21 nov 2006 onafscheidelijk ( 2 )
- O 21 nov 2006 ...Kunnen...
- O 21 nov 2006 De ware ( 4 )
- O 20 nov 2006 !!!HELP!!! ( 13 )
- O 20 nov 2006 de brug ( 2 )
- O 20 nov 2006 My heart...
- O 19 nov 2006 real love ( 2 )