Behoefte hebben aan
Sommige gevoelens kun je zelf niet sturen. Je hebt ermee te leven en ze te accepteren. Maar nu wens ik dat ik mijn gevoelens wel kan sturen. Ik haat het om steeds weer gevoelens te moeten accepteren, toelaten in mijn leven, terwijl ik dat onderhand meer dan zat ben. Ik wil verdomme de pijn uit mijn verleden niet accepteren, want ik wil mijn verleden simpelweg niet accepteren. Hoe kan ik nou accepteren wat er gebeurd is? Hoe kan ik doen dat het oké is dat ik gebruikt, en misbruikt ben. Dat kan ik toch niet? Jeetje, ik kan misschien ook weer veel dingen wel, maar momenteel is dit even te veel aan mij gevraagd. Laat mij nou maar even gaar koken in mijn eigen boter (dat is toch dat gezegde ofzo?) dan zie ik vanzelf wel weer in dat ik geen andere keuze heb, dan mijn verleden toch maar wel te accepteren. En toch maar wel in te zien wat allemaal gebeurd is. Laat me dan deze weken genieten van de vrijheid die ik toch deels voel, alleen maar omdat ik de pijn en het verdriet glashard negeer. Diep in mijn hart weet ik toch wel dat het fout is, maar zolang het diep in mijn hart zit, en niet naar boven komt, kan ik nog even genieten. Alleen dan op mijn manier. En dat is waar ik nu behoefte aan heb.
Vraag me trouwens niet waarom ik altijd van die gedachtevolle dingen schrijf. Ik moet ze alleen wel ergens kwijt, omdat ik anders echt gek word.
(Oke, oke, dat ben ik deels al wel.. maar toch.. )
Boekje, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende