Beste

Ik moet altijd overal en in alles de beste zijn. Tot die conclusie ben ik pasgeleden ook gekomen. Zelfs in onschuldige spelletjes. Hoe bizar kan je zijn.

Als ik ergens niet goed in ben, ga ik het ook vermijden of het net zo lang oefenen tot ik het wel goed doe. Het gaat dan voornamelijk alleen om de waardering die ik later krijg, aangezien ik me beter voel als ik weet dat ik iets goed kan, iets waar ik niet in afgekraakt kan worden.

Het is ook iets wat heel erg mijn hoofd is ingestampt. Ook dat ik niet hetzelfde mag zijn als mijn neefjes en nichtjes, want dat is een blamage. Ik weet nog dat ik mijn bromfietscertificaat moest halen. Ik zou namelijk een baantje aangeboden krijgen, als koerier bij een van mijn moeders vrienden, iets wat nooit gebeurd is, maar toch.. Ik had geprobeerd te leren van te voren, maar zoals gewoonlijk had ik het uitgesteld tot het laatste moment en alles liep in het honderd. Ik moest nog van alles doen voor mijn moeder.

Ik moest de was nog doen, ik moest de kamer nog opruimen en ik moest mijn broertje en zusjes naar bed brengen. Toen ze nog kleiner waren, vond ik het leuk om ze voor te lezen, als ze naar bed gingen. Het was gewoon mijn grotezus-ding. Aangezien mijn broertje altijd de boeken koos, waren het van die monsterlijk dikke boeken die hij zelf nog niet kon lezen, dus als ik een hoofdstuk wou voorlezen, dan was ik toch al aardig een half uur op weg en nog lang niet klaar met het hoofdstuk.

Maar in ieder geval, ik kwam er niet aan toe. Het kan gebeuren. De volgende dag had ik dat theorie-examen en gelukkig kwam ik te vroeg aan, waardoor ik het beetje kon leren wat ik nog niet had geleerd. Uiteindelijk bleek ik toch te zijn gezakt op 7 fouten. Kan gebeuren. Naast me zat iemand die al voor de vijfde keer was gezakt.

Ik kwam thuis met het nieuws, mijn vader wist het al, want die was mee en die reageerde vrij normaal, van kan gebeuren, volgende keer beter.. Maar mijn moeder daar integen, was furieus. Hoe haalde ik het in mijn hoofd om te zakken, mijn neefje was ook gezakt met 7 fouten en ik wist toch wel hoe langzaam hij was, etc, etc.

Ik had haar teleurgesteld en ik was op dat moment zo verdrietig. Ik kon me niet voorstellen, waarom ik mijn moeder zo had gekwetst. Het enige wat ik me op dat moment kan bedenken. Ik was net 16, wist ik veel. De meeste mensen zijn tegenwoordig niet meer zo naïef of ik was gewoon zo naïef vroeger, maar achteraf gezien, was zij degene die fout bezig was.