Bezopen zoals gewoonlijk..
Mijn broer moest voetballen tegen hun vijand. De voetbalclub van het dorpje naast ons. Natuurlijk moest en zal hij winnen want mijn neef speelt in het andere team. Om nou een heel jaar dat gezeur aan te horen zag hij natuurlijk niet zitten.
Mijn neef deed niet mee. Heeft een scooter ongeluk gehad. Hij werd verblind door een auto met groot licht. De auto stopte maar reed door toen hij zag dat hij overeind krabbelde. Zware kneuzingen, hersenschudding, zijn kaak die pijn deed en vele schaafwonden hield hij er aan over.
En de schuldige is er zomaar aan ontkomen.
Geen kenteken, geen getuige, geen eigenschappen over de auto.
Het is al 6 uur geweest, en nog wacht ik op mijn broer die zo bezopen thuis komt. Bezopen omdat hij heeft gewonnen.Dan verteld hij mij dat hij al heeft gegeten, loopt naar boven en gaat in zijn bed liggen en kotst alles onder.
En diegene die er voor mag zorgen ben ik dan, want mijn ouders zijn als gewoonlijk deze maanden nooit thuis. Juppie..
En ik kan mijn broer toch niet aan zijn lot over laten. Dat zit niet in me.
Vanavond komt mijn vriend nog, die zal het waarschijnlijk alleen maar grappig vinden maar dat vind ik toch echt niet. Ik maak me telkens alleen maar zorgen om hem terwijl hij vrolijk elke keer zat thuis komt.
Ik snap het gewoon niet waarom hij dat doet! Het maakt me zo boos.
We zullen zien hoever hij komt. De vorige keer kwam hij niet verder dan de schuurdeur en viel daar om met fiets en al. Ik vind het zo eng.
Hij is dan een heel ander persoon, niet meer mijn broer.
Mijn neef deed niet mee. Heeft een scooter ongeluk gehad. Hij werd verblind door een auto met groot licht. De auto stopte maar reed door toen hij zag dat hij overeind krabbelde. Zware kneuzingen, hersenschudding, zijn kaak die pijn deed en vele schaafwonden hield hij er aan over.
En de schuldige is er zomaar aan ontkomen.
Geen kenteken, geen getuige, geen eigenschappen over de auto.
Het is al 6 uur geweest, en nog wacht ik op mijn broer die zo bezopen thuis komt. Bezopen omdat hij heeft gewonnen.Dan verteld hij mij dat hij al heeft gegeten, loopt naar boven en gaat in zijn bed liggen en kotst alles onder.
En diegene die er voor mag zorgen ben ik dan, want mijn ouders zijn als gewoonlijk deze maanden nooit thuis. Juppie..
En ik kan mijn broer toch niet aan zijn lot over laten. Dat zit niet in me.
Vanavond komt mijn vriend nog, die zal het waarschijnlijk alleen maar grappig vinden maar dat vind ik toch echt niet. Ik maak me telkens alleen maar zorgen om hem terwijl hij vrolijk elke keer zat thuis komt.
Ik snap het gewoon niet waarom hij dat doet! Het maakt me zo boos.
We zullen zien hoever hij komt. De vorige keer kwam hij niet verder dan de schuurdeur en viel daar om met fiets en al. Ik vind het zo eng.
Hij is dan een heel ander persoon, niet meer mijn broer.
27 aug 2005 - bewerkt op 27 aug 2005
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 30 okt 2005 :( Not Again..
- O 30 okt 2005 School..
- O 27 aug 2005 Bezopen zoals gewoonlijk..
- O 26 jul 2005 Tell him the truth? ( 1 )
- O 25 jul 2005 Now He takes away your pain ( 1 )
- O 04 jul 2005 The Feeling;
- O 04 jul 2005 Een Wonder?.. =S ( 3 )
- O 03 jul 2005 It's Just The Way Of Life.. ( 2 )
- O 03 jul 2005 Het begint overnieuw..
- O 03 jul 2005 Geen Feest Voor Mij;
- O 03 jul 2005 And we started to fight!
- O 02 jul 2005 The harder I try, the more it backfires on me.. ( 3 )
- O 02 jul 2005 The beginning; It never ends..
- O 02 jul 2005 The beginning; It never ends.. ( 2 )
- O 30 jun 2005 Hlo0w.. =) ( 5 )