The beginning; It never ends..
Oud & Nieuw; 2004-2005
Ik kijk om me heen.. heel de familie, zo ongeveer 50 mensen, in een klein huisje gezellig bij mekaar.
Mijn familie gaat voor alles, we vertrouwen elkaar en geven om elkaar.
De sfeer is goed en we hebben eten voor wel 100 man.
Mijn familie is Indonesisch en zij staan bekend om hun gastvrijheid.
Iedereen mag komen en mee eten.
Buren en vrienden lopen gewoon binnen en eten mee.
Maar dat maakt niks uit, want het mag en is gezellig.
Die drukte om me heen van mijn familie vind ik geweldig.
Ze zouden zelfs bij ons mogen komen wonen!
Mijn nichtje, ze is 13, gaat al vroeg naar huis.
Ze slikt anti-depressiva wat haar heel moe maakt.
Een maand later hoor ik dat ze een overdosis had gepakt..
Haar maag moest worden leeggepompt en ze zou het nog net redden maar moest nog wel een weekje in het ziekenhuis blijven.
Toen ik het hoorde was ik helemaal in paniek. Zou het wel goed met haar gaan? Ik moest er gewoon heen om haar te steunen, gewoon zodat ze zag dat ik er voor haar was! Ik ben haar nichtje.
Ik vroeg aan mijn moeder in welk ziekenhuis ze lag en wanneer we er heen gingen. "Ik denk dat het beter is dat je niet mee gaat, je moet anders toch gewoon naar school" is wat ze tegen me zei.
Boos dat ik was, want ik moest er heen! Dat gevoel is zo moeilijk te omschrijven. Ik mocht er gewoon niet heen..
Die blik in haar ogen verboden het mij het ook maar te proberen.
Want dat was ik wel van plan.
Ik zou gewoon niet naar school gaan, mijn neef die tegenover mij op school zat ophalen en we zouden er samen heen gaan.
Maar mijn moeders blik en woorden hebben me tegen gehouden.
Nu nog altijd gaat het niet echt goed.. heb haar al heel lang niet gezien.
Omdat het niet mag.
Omdat ze een slechte invloed is voor mij.
Mijn familie godverdomme is een slechte invloed op mij! Echt niet dus...
Ik moest er eigelijk voor haar zijn, haar van het slechte pad afhouden.
(Verhaal volgt..)
Ik kijk om me heen.. heel de familie, zo ongeveer 50 mensen, in een klein huisje gezellig bij mekaar.
Mijn familie gaat voor alles, we vertrouwen elkaar en geven om elkaar.
De sfeer is goed en we hebben eten voor wel 100 man.
Mijn familie is Indonesisch en zij staan bekend om hun gastvrijheid.
Iedereen mag komen en mee eten.
Buren en vrienden lopen gewoon binnen en eten mee.
Maar dat maakt niks uit, want het mag en is gezellig.
Die drukte om me heen van mijn familie vind ik geweldig.
Ze zouden zelfs bij ons mogen komen wonen!
Mijn nichtje, ze is 13, gaat al vroeg naar huis.
Ze slikt anti-depressiva wat haar heel moe maakt.
Een maand later hoor ik dat ze een overdosis had gepakt..
Haar maag moest worden leeggepompt en ze zou het nog net redden maar moest nog wel een weekje in het ziekenhuis blijven.
Toen ik het hoorde was ik helemaal in paniek. Zou het wel goed met haar gaan? Ik moest er gewoon heen om haar te steunen, gewoon zodat ze zag dat ik er voor haar was! Ik ben haar nichtje.
Ik vroeg aan mijn moeder in welk ziekenhuis ze lag en wanneer we er heen gingen. "Ik denk dat het beter is dat je niet mee gaat, je moet anders toch gewoon naar school" is wat ze tegen me zei.
Boos dat ik was, want ik moest er heen! Dat gevoel is zo moeilijk te omschrijven. Ik mocht er gewoon niet heen..
Die blik in haar ogen verboden het mij het ook maar te proberen.
Want dat was ik wel van plan.
Ik zou gewoon niet naar school gaan, mijn neef die tegenover mij op school zat ophalen en we zouden er samen heen gaan.
Maar mijn moeders blik en woorden hebben me tegen gehouden.
Nu nog altijd gaat het niet echt goed.. heb haar al heel lang niet gezien.
Omdat het niet mag.
Omdat ze een slechte invloed is voor mij.
Mijn familie godverdomme is een slechte invloed op mij! Echt niet dus...
Ik moest er eigelijk voor haar zijn, haar van het slechte pad afhouden.
(Verhaal volgt..)
02 jul 2005
- meld ongepast verhaal
-
djoeke_h
zaterdag 02 juli 2005 17:19
maar jij bent toch ouder als haar??
ik kan me voorstellen dat als je jonger bent en dan naar een depresieve nicht of neef gaat dat het dan wel onvloed heeft.
ik dne dat er mischien een andere reden is waarom je er niet heen mag gaan.
mischien is het wel een niet zo leuk gezicht, of is het gewoon beter haar te laten en haar naar jou toe te laten komen.
ik heb het zlef ook een keerjte meegemaakt met mijn nicht.
ze had hete soep over zich heen gekregen (tijdens een ruzie met haar ouders)
en toen ik haar achterna wou gaan zei mijn tante dat ik dat maar beter even kon laten.
je spreekt haar gauw genoeg weer en dan kan je het laten weten.
dat ze naar je toe kan gaan met van alles en nog wat. en als ze hulp nodig heeft dat ze het dan moet vragen.
(ga geen hulp geven als ze het niet gevraagd heeft geloof me dat werkt niet) -
Arwen_
maandag 04 juli 2005 22:55
Het was em juist.. dat ze dood kon gaan aan die overdosis.
En ik wilde haar gewoon nog vanalles vertellen!
Dat ze niet moest denken dat ik niet om haar gaf ofzo aangezien ik niet vaak meer met haar om ging ondanks mijn verbod haar te zien.
Tja, nog hele verhalen erover.
Maar goed ik heb het alsnog aan haar verteld!
Gaat ook al veel beter met haar nu.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 30 okt 2005 :( Not Again..
- O 30 okt 2005 School..
- O 27 aug 2005 Bezopen zoals gewoonlijk..
- O 26 jul 2005 Tell him the truth? ( 1 )
- O 25 jul 2005 Now He takes away your pain ( 1 )
- O 04 jul 2005 The Feeling;
- O 04 jul 2005 Een Wonder?.. =S ( 3 )
- O 03 jul 2005 It's Just The Way Of Life.. ( 2 )
- O 03 jul 2005 Het begint overnieuw..
- O 03 jul 2005 Geen Feest Voor Mij;
- O 03 jul 2005 And we started to fight!
- O 02 jul 2005 The harder I try, the more it backfires on me.. ( 3 )
- O 02 jul 2005 The beginning; It never ends..
- O 02 jul 2005 The beginning; It never ends.. ( 2 )
- O 30 jun 2005 Hlo0w.. =) ( 5 )