bruid
Schuur opruimen
Ferm veegde ik de rommel richting kliko. Ook deze hoek was weer spin en rag vrij. Nu nog wat dozen uitsorteren en dan kan alles wat ik even buiten had gestald weer terug op de plek. De eerste doos bevatte veel electriek; draden, contactdozen. Wat moet ik ermee...gewoon maar verplaatsen in de hoek die net zo smetteloos leeg was. Een doos schoenen..na ze allemaal even gepast te hebben besloot ik dat niet een paar klikoklaar was. Waarom kunnen wij niet gewoon weggooien? Deze doos belandde dus ook in de hoek. En toen een doos met mappen. Afschriften van tien jaar terug weg ermee...sollicitatiebrieven..weg ermee...vakantiefolders weg ermee...een fotoalbum weg er....huh die foto's ken ik niet...ik zie mensen die ik niet eerder heb gezien...trouwfoto's van een onbekend stel maar hè....daar was ik wel bij..althans.....ik ben de bruid...maar die man is niet mijn man..?? Later bij een kop koffie en met leesbril nogeens goed de foto's bekeken en ik kan niet anders concluderen dat ik naar foto's van mijn eigen bruiloft heb zitten kijken. Ik herkende niet een gezicht behalve mijn eigen lach onder de sluier. Dan valt me iets op. Onder een van de foto's is een brief geschoven. Ik lees....Lieve Marianne...Wat ik daarna lees deed alles in mijn leven veranderen...
Wordt vervolgd.
bix, vrouw, 53 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende