Ja, vandaag dus mijn afspraak met de cardioloog in het ziekenhuis.
Eigenlijk was dit gewoon een vervolgafspraak na mijn korte ziekenhuisopname in april.
Mijn hart sloeg toen op hol en gezien mijn voorgeschiedenis werd er geen risico genomen.
Ik werd opgehaald met de regiotaxi, superheet maar wel op tijd
Eenmaal aangekomen en me gemeld mij de afdeling Cardiologie kreeg ik gelijk al weer het gevoel van:
Tja, we weten het ook eigenlijk niet blablabla...En dat gebeurde dus ook, maar ik ben het zat, ik ben het zat dat in veel dingen die ik onderneem
ik op voorhand al moet gaan bedenken dat het wel te zwaar zou kunnen zijn en weet ik veel wat allemaal...Ik ben altijd wel iemand die zegt van ja; je moet het wel proberen...de waarheid is echter dat ik er dus achter ben gekomen dat ik dat zelf dus ook niet echt doe.
Sukkel, natuurlijk er zullen vast wel dingen zijn die niet gaan lukken (
hardlopen, klimmen, zwemmen) maar er zijn dus ook wel dingen die ik dus gewoon weer moet gaan proberen.
Lukt het niet dan is dat zo, maar de waarheid is wel gewoon dat ik toch wel een aantal dingen voor lief neem.
Automatisch...sukkel...het is een val die ik voor mijzelf gecreëerd heb.
Nu ga ik naar buiten met mijn hond, ze kijkt me op een aparte manier aan...