Epileptische aanval Deel 2: Zaterdag 17-06-2017

Zaterdag 17-06-2017

Ik ben vanochtend extra vroeg op gestaan in de hoop om de mensen tegen te komen die mij gevonden hadden.
En warempel....ik heb ze gezien en uitgebreid gesproken met ze...een man en een vrouw.

Wat is er gebeurd en hoe of wat...

Ze vonden mij bewusteloos gestrekt op het fiets/loop pad...volgens de man ademde ik niet...maar vonden ze wel een rood spray busje in m’n hand geklemd.
Dit was dus het busje dat ik onder mijn tong spray als ik enorm kortademig word...soort van hartaanval gevoel zeg maar.
De man bleef bij me en de vrouw rende een parkeerterrein op waar een auto stond met daarin een...FYSIOTHERAPEUT!!!!

Wie dat is weet ik niet maar die heeft mij ter plekke wat cruciale vragen gesteld (heeft u diabetes meneer etc.) en mij op het bankje geholpen.
Ondertussen was de politie ook gearriveerd en de ambulance...

Die vrouw die mij dus vond vertelde mij ook nog (emotioneel werd ze ervan hahaha) dat mijn hond was gaan zitten naast me en constant mij aan bleef kijken...soort van waken denk ik!

Toevallig liep m’n schoonzus vanochtend mee...plots zag ik haar ver achter me en ik dacht “hmmmm...heb er eigenlijk niet zo zin in, maar ja als ik wegloop krijg ik dat gezeik weer...(?!?!)”dus ik wachtte en toen liepen we samen het rondje en toen kwamen we dus ook de mensen tegen die mij gevonden hadden...en die kende elkaar dus van het voorval...

Ik heb met mijn schoonzus een heel vreemde band, levert mij veel stress op, ondertussen speelde er ook veel andere dingen...pffff...

Ik had/heb nogal wat andere dingen waarmee ik aan het afrekenen was/ben.
Nu word gedacht dat er een enorme ontlading was in mijn hersenen wat die aanval veroorzaakte (?)....ik twijfel enorm daaraan...

Helaas zijn mijn aanvallen van het Tonisch Clonisch van aard wat dus betekend dat mijn lichaam flink gaat schokken, tongbeet, gorgelen en daarna ga ik aan de wandel...
Wat vreemd is van deze keer is dat van een tongbeet geen sprake was bij nader onderzoek, wat helemaal vreemd is, is het feit dat ik toch de nitroglycerine spray gepakt had...

Naast Epilepsie heb ik ook MS (Multiple sclerose) en een hartinfarct ondergaan een paar jaar geleden...

Wat kan ik zeggen, ik zeg altijd dat het erger kan, en dat is ook zo.
Ik bedoel maar, Kanker is tegenwoordig zo wijdverspreid...ik zit bovendien nog niet in een rolstoel en er zijn toch heel wat MS ers die daar wel in zitten enz. enz....

Soms ben ik het zo zat...ik moet behoorlijk wat dingen langs mij heen laten gaan...uiteraard ook geen rijbewijs meer...om nog maar niet te spreken over mijn energie gebrek.
Aan de andere kant heb ik werkelijk nooit, maar dan ook nooit zoiets gedacht als "waarom ik verdomme"

En daarom schrijf ik nu en dat zorgt voor een soort van opluchting, van je af schrijven-idee...