Christoffel en Engelbert
Hallo iedereen!
Het is weer lang geleden, en weet je wat ook lang geleden was? De laatste keer dat ik mijn studiemaatjes Christoffel en Engelbert had gezien. Met die gedachte belde ik ze drie weken geleden allebei op. Mijn motto is namelijk:"Als iets te lang geleden is, kun je daar beter een einde aan maken."
Eerst belde ik Engelbert.
"Engelbert Kaas?"
"Wat is dat nou weer voor een vraag?"
"Sorry?"
"Houd toch eens op met het stellen van die debiele vragen, man, Engelbert Kaas. Wat valt mij nou weer te vragen over Engelbert Kaas. Als er íemand is die gespecialiseerd zou moeten zijn in Engelbert Kaas, dan ben jij dat, Engelbert Kaas! Ik vind je eigenlijk maar heel erg vervelend, en dat heb ik altijd al gevonden. Waarom moet je nou altijd vragen stellen, zij het retorisch, dat maakt niet uit. Altijd maar die vragen, maar weet je wat, Engelbert Kaas, vraag het aan mijn billen!"
Engelbert was even stil. "Nou," sputterde hij daarna, "dat was geen vraag hoor. Dat is eigenlijk gewoon een standaard manier om de telefoon op te nemen." Ik wilde kwaad worden, maar ik realiseerde me dat hij gelijk had. Het feit dat ik me zo schaamde voor mijn naam dat ik hem nooit hard op durfde te zeggen, laat staan vragen, wilde natuurlijk niet zeggen dat andere mensen dat ook niet durfden. Engelbert had dan ook een hele normale naam, eentje die je hardop uitspreekt zonder erover na te denken. "Sorry," zei ik toen dus, "je hebt gelijk. Zeg, heb je zin om pizza te komen eten?"
Daar had hij dan weer geen zin in, dus ja, dan houdt het op.
Vervolgens belde ik Christoffel. Ik besloot het nu heel anders aan te pakken, maar die beslissing had ik net zo goed niet kunnen nemen, want Christoffel nam niet op.
Dus toen ben ik maar in de stamkroeg naar de nieuwste aflevering van Peter R de Vries gaan kijken.
Günther, man, 46 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende