Günthers jeugd

Na jullie geïnformeerd te hebben over mijn wilde studententijd, zal ik nog verder terug de tijd in gaan: de tijd dat ik een 7-jarig jongetje was. Mijn ouders vonden dat het tijd werd dat ik ging fietsen. Nou, daar had ik dus helemaal geen zin in, want als ik een prima werkende benenwagen heb, en bovendien mijn ouders die me overal naar toe kunnen rijden, waarom zou ik het dan het risico nemen te gaan fietsen? Want in die tijd, toen De Leukste Thuis nog op tv was, kon je duidelijk zien dat fietsen niet zonder risico's was, en is! Is, ja, want nu is America's Funniest Home Videos op tv. Of eh, hoe heet dat programma met die irritant grijnzende presentator ook alweer?

Om even terug te komen op wat ik aan het vertellen was, mijn moeder heeft me toch overgehaald om op die fiets te stappen. Per slot van rekening, ik was 7, en zij was mijn moeder. Na een tijdje werd ik er aardig goed in, in dat fietsen. Maar leuk vond ik het nog steeds niet. Ik was bang dat ik de sloot inkieperde, dat auto's me over het hoofd zagen, dat ik egels overreed en ga maar door met de rampscenario's. Ik durfde dan ook niet alleen te fietsen. Mijn moeder moest altijd mee, maar na een tijdje wilde ze dat niet meer.

"Ja, als ik overal met je mee moet, kan ik je net zo goed met de auto brengen!"
"Ja," dacht ik, "doe dat dan ook!"

Nee, dat wilde ze dan weer niet.

Maar goed, eigenlijk wilde ik het helemaal niet over fietsen hebben. Ik zat een keer thuis, op de bank, en toen belde er opeens een Japanner op. Wat hij zei, weet ik niet, want in die tijd sprak ik geen Japans, nu ook niet trouwens, maar door dat telefoontje kreeg ik wel zin in sushi. Dus ik fietste naar de dichtsbijzijnde sushibar, maar daar kwam ik niet in, want daar moest je 12 voor zijn.

Dus toen heb ik maar een patatje gehaald.

30 okt 2008 - bewerkt op 30 okt 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Günther
Günther, man, 46 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende