Toos

Soms, als ik echt helemaal niets te doen heb, vind ik het wel leuk om een film te kijken. En dat niet zomaar een film zoals Titanic, Lord of the Rings of the Exorcist of iets dergelijks, maar een échte film. Een film waarvoor je je vrienden zou bellen, om te zeggen:"Je raadt nooit welke film ik net gekeken heb."

Meestal als ik zo'n bui heb ga ik naar de plaatselijke videotheek en daar laat ik me dan adviseren door een van medewerkers. Deze zijn niet allemaal even bekwaam, maar dat maakt me niet zoveel uit, want ik vind iedere film leuk. Behalve Titanic, Lord of the Rings en the Exorcist. Zo kwam ik een paar jaar geleden thuis met High School Musical.

Ik stopte de dvd in mijn dvd-speler. Ze hadden deze film alleen op dvd. Dat vond ik vervelend, want ik kijk altijd liever naar videobanden. Maar ja, het meisje van de videotheek zei dat de film "héél leuk" was, dus besloot ik me over mijn dvd-haat heen te zetten en hem toch maar mee te nemen. (Nu vraag je je misschien af waarom ik dvd's haat maar wel een dvd-speler heb, maar die heb ik voor het geval dat ik een film bij de videotheek wil huren die ze alleen op dvd hebben.)

Daarna drukte ik op pauze, want zo'n film, daar moet je natuurlijk wel wat te eten bij hebben. Haastig zocht ik naar het nummer van de plaatselijke pizzeria en ik draaide het nummer. De telefoon ging vier keer over.
"Hallo, met Toos?"
"Met Günther spreekt u," zei ik toen, "Günther de Lippenbeer. Mag ik van jou een Capricciosa, een Vesuvio en een Frutti di Mare?"
Op zulke film-momenten heb ik namelijk altijd héél veel honger.

"Ja," was het antwoord, "zo werkt dat dus niet he. Je mag maar één kaart per beurt vragen, en die Capricciosa, die heb ik al niet, dus nu ben ik aan de beurt!"
Verdorie, dacht ik toen, heb ik weer, zo'n pizzabakker die denkt dat ik bel omdat ik telefonisch wil kwartetten. Ik wilde helemaal niet telefonisch kwartetten! Ik wilde een pizza zodat ik heerlijk ontspannen naar High School Musical kon kijken!
"Dus," begon ze weer, "mag ik van jou het broodje döner?" "Doei," zei ik toen, "zie ik eruit alsof ik een grote stok met vlees in mijn kamer heb staan?" Daar was ze even stil van. "Nou," stamelde ze toen, "dan ben jij weer."

Ik had er helemaal geen zin meer in, dus ik zei:"Luister eens, ik ga nu High School Musical kijken. Ik wil helemaal niet kwartetten, ik wil gewoon drie pizza's!" Dus herhaalde ik mijn bestelling en ik gaf mijn adres en toen hing ik snel op. Want ik had geen zin in gemaar.

Tien minuten later ging de bel. Wie is dat nou weer, dacht ik, want ik was het pizza en kwartet incident al lang weer vergeten. Zuchtend zette ik High School Musical weer op pauze, hoewel die zucht ook maar relatief was, want de film was nog niet eens begonnen. Ik deed de deur open en voor me stond een klein vrouwtje met een tuinbroek met legerprint aan. "Hoi," zei ze, "ik ben Toos." Verbaasd keek ik haar aan. "Hoi Toos," zei ik toen, "waar zijn je pizza's?" "Welke pizza's," zei ze terwijl ze zich installeerde op mijn fauteuil en op zoek ging naar de afstandsbediening van mijn dvd-speler. "Die pizza's die ik...," begon ik, maar ik besefte dat het geen zin had. Toos had de afstandsbediening inmiddels gevonden en ze drukte op play. Er zat niks anders op dan het keukenkrukje erbij hallen en maar naar de film te gaan kijken. Ik had er immers voor betaald.

Zelf vond ik die film niet zo heel erg veel aan. Hij zat vol met dansers. Ik haat dansers. Toos kon het echter wel waarderen. Ze zat gedurende de hele film te schaterlachen. Op een gegeven moment draaide ze zich om en ze bekeek me van top tot teen. "Ja," zei ze toen, "je ziet er best wel uit als iemand die een grote stok met vlees in zijn kamer neer zou zetten." Ik keek haar verontwaardigd aan. "Maar," ging ze verder, "ik zou het je afraden. Zoiets gaat op ten duur stinken."

Ik vond het tijd om naar bed te gaan. Zonder een woord te zeggen stond ik op en ik verliet de kamer. Vanuit mijn bed hoorde ik Toos nog af en toe schaterlachen om een, ongetwijfeld hele slechte, grap uit de film. Ik hoorde nog wat muziek en toen was het stil. Niet veel later hoorde ik mijn voordeur dichtslaan.


Dit alles gebeurde allemaal ongeveer 2 jaar geleden. Sindsdien staat Toos iedere avond waarop ik niks te doen heb voor mijn deur. Soms, heel soms, krijg ik de neiging om te zeggen:"Jeetje, Toos, ben je er nou alweer, daar heb ik helemaal geen zin in!" Want om eerlijk te zijn moet ik er niets van hebben, haar gezelschap.

Maar ja. Liever Toos dan mijn zus.