Claim
Gisteren zou ik om te beginnen niet uitgaan, maar omdat Luc vroeg of ik meeging of liever gezegd mededeelde dat ik degene was met wie hij uitging en ik eigenlijk ook wel zin had, ben ik toch gegaan. We hadden ook afgesproken met een oude vriendin van me, die ik nog ken van de basisschool.
Dus stonden we met elkaar te kletsen, maar zoals gewoonlijk zijn er meerdere mensen die ik ken in de stad en er begonnen steeds meer mensen binnen te komen. Dus ik ging er een paar begroeten. Ik ben iemand die nogal veel rondloopt en met iedereen praat. Op een gegeven moment wenkte die oude vriendin van me me en ik liep dus naar dr toe. Of het niet gezellig genoeg bij haar was, vroeg ze me.
Ik had er al een raar gevoel bij die vraag. Ik neem aan dat iedereen wel eens gaat mingelen? Dus ik zei ook alleen maar dat ik ook wel meerdere vrienden had.
Maar elke keer weer als ik weg wou gaan of als er mensen tegen me stonden te praten, probeerde ze mijn aandacht te trekken door aan me te hangen of mijn gehele aandacht op te eisen. Waardoor ik uiteindelijk alleen met haar stond en de rest stond ergens anders. Ik vond het zielig om zomaar weg te lopen, maar ik ergerde me wel. Ze legde een behoorlijke claim op me.
Uiteindelijk zei ze dat ze wegging en dacht ik van Ha, laat ik nu naar Luc en de rest gaan. Ging Luc ook al weg. Ik vind het meisje echt lief hoor, maar ik had het pas echt gezellig nadat ze weg was gegaan. Hoe lullig het ook klinkt. Ik denk dat ik dus niet meer specifiek met haar zal afspreken. Wat zeg ik? Ik weet het zeker. Het is mijn afweermechanisme tegen mensen waarvan ik weet dat ik me op een gegeven moment zo ga ergeren dat ik ze wil kwetsen.
papilion, vrouw, 40 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende