Het gedicht!

Beste Tom,

Tja, daar zit je dan,
Vast en zeker denken: “Oh God, man!”
Want dit gedicht is met recht ellenlang.
Wees blij, het is tenminste niet in zang.
Tja, dat komt doordat de Sint voor zijn bezoek door griep was geveld.
En de Pieten waren toen met noodideeen toegesneld.
De HulpSinten, die Sinterklaas verschrikkelijk irritant vind,
Werd toen maar de keuze voor het geluk van een kind.
Want de Sint is zoals je weet een oude man,
Die door zijn ziekte zwakjes is en nu niet veel kan.
Eerst is nog geprobeerd om Pieten als Sint om te kleden.
Maar die zwarte kop, tja die kon niet worden vermeden.
Zwart-wit is lekker als snoepgoed,
Maar een zwarte kop met een witte baard, dat kan alleen als het echt moet.
Maar daarvoor zouden er wel ernstige dingen moeten gebeuren.
Willen we die kop gebruiken om de Sint z n multiculturele image op te fleuren.

Maar aangezien de Sint geen gewone invaller wilde
Iets waar hij behoorlijk zwaar aan tilde.
Dus kwam er een intakeprocedure,
En er kwamen behoorlijk wat rare figure
Idioot, oncreatief, grofgebekt, brutaal en guur,
Maar ook miniatuur, decadent, imbeciel, inhalig en zuur.
Tja, mensen van buitenaf, die niks om andere mensen geven
Geen enkele indruk die echt bleef kleven.
Toen zat Sinterklaas toch wel een beetje in de puree.
Wie had nou nog genoeg kennis van de mensen en was geen chimpansee
(Die beesten vond de Sint buiten gewoon intelligent,
Af en toe hielpen ze wel en waren de rol van Zwarte piet al gewend)
Uiteindelijk kwam Piet met een uitstekend werkende kop;
“Dit is het werk voor een insidejob!”


In elke familie een UndercoverSint,
Een opa, een oma, een tante of misschien zelfs een onschuldig kleinkind
Ze hadden overal gezocht voor een geschikt persoon voor Tom Kramer.
Sint heeft zelfs lopen piekeren tot s nachts aan toe in zijn kamer.
Wie o wie was het geschiktst om de klus te klaren?
Na nachtenlang naar het plafond te hebben lopen staren
(en zwaar lopen te chagrijnen als een donderwolk)
Om maar te kunnen kiezen uit al dat volk
Heeft Piet je maar een Hulpsint toegewezen.
Een die alle Zwarte Pieten werkelijk vrezen.
De persoon in kwestie stond bekend als uiterst wreed met Sinterklaas.
De regels van lootjes trekken lapte zij aan haar laars.
Niet kijken op het verlanglijstje, aankomen met een waardeloze, leuke slip,
Of oude (maar actieve) mannen huizen af laten zoeken als een koploze kip.
Ja, de persoon in kwestie nam het feest een beetje al te serieus.
Maar de Sint vond het een geschikte keuze, hij noemde haar gewoon ambitieus.
Dus werd er contact gelegd met die Sinterklaasgek.
En werden alle eisen en voorwaarden vastgelegd via een telefoongesprek.
Geen zoektochten of afdwalingen van gewenste cadeaus.
De missie behoorde zo goed te gaan als vlekkeloos.

Daar zat die HulpSint dus maar te bedenken,
Wat ze dus Tom Kramer moest schenken.
Na een lang en diep onderzoek bleek ze niks echt van hem te weten.
Behalve dat hij van voetbal was bezeten.
Daar was de UndercoverSint niks mee van plan.
Aangezien dat voetbal van haar de prullenbak in kan.
En dan heb je nog die guppies die hij zo gewillig spaart.
Maar vraagje: “Hoeveel waren die Koi karpers ook al weer waard?”
Nee dank je wel, zei de HulpSint haar portemonnee.
En de echte Sint kreeg ze ook niet in haar plan mee.
“Ben je helemaal van de zotte om dat te gaan kopen?
Door die verrekte euro zijn mijn kosten al opgelopen!”
De Sint was echter wel bereid om zijn Piet te laten kijken,
Of hij wat verlanglijstjes wat kon bereiken.
Zwarte Piet ging toen uit fietsen en toen klapte zijn band.
Hij stal toen een ander en deed deze van de hand.
Aangekomen bij het Kramerhuis was het nog uitkijken geblazen
Want eigenlijk zat hij op een schoorsteen te azen.
Die was weer te nauw.
En dat gaat niet zo gauw.
Dus speelde het idee om dat maar bij Tom Kramer,
Zijn kunsten te gebruiken als voormalig Surinamer
(Ja, nu is het een Moor,
Dat is nou zoiets, dat drukt Sinterklaas bij de immigratiedienst erdoor)
Piet besloot maar in te breken.
Eerst natuurlijk goed naar mogelijke bewoners thuis gekeken.
Maar blijkbaar niet al te goed,
Want toen hij binnenkwam kwam de Kramerlucht hem al tegemoet.

Hij wist in ieder geval zeker dat hij het juiste huis had getroffen.
Maar zijn Spaanse immuunsysteem had niet genoeg afweerstoffen.
En terwijl hij heel wat was gewend,
Is hij toen maar zo hard mogelijk weggerend.
Dus heb je je deur eens een keer open gezien na een bezoek aan de wc
Dan weet je nu wat er gebeurd was, terwijl jij maar zat op die plee.
Piet zei tegen de HulpSint en de echte Sinterklaas;
“Jullie kunnen het bekijken, ik loop niet nogmaals in zo n waas.”
Tja, en dat houdt het gewoon op.
Daar liep dat nieuwe idee toch in het sop.
Sinterklaas riep al: “We moeten beter naar Nederland kijken,
Geld geven aan onderzoeken naar dit soort ideeen voor we bezwijken.”
“Dan ben je alleen maar veel geld kwijt” zei Zwarte Piet.
“En schieten we er wat mee op? Nederland duidelijk niet!”
Daar had Piet wel een punt en dat was weer goed voor de motivatie.
En er werd weer gebrainstormd tegen deze stagnatie.
De UndercoverSint had geen zin meer in wachten.
En kocht maar iets waar alle mannen naar smachten.
In combinatie van een mooie vrouw en een pul bier.
De rest interesseert ze dan geen zier.
Hoewel er best een mooie auto vanaf kan.
En een voetbalwedstrijdje er tussendoor als tweede plan.
Misschien nog een miljoen of twee op de bankrekening.
Of die mooie meid in een miniatuurkleine string.

Ja, dat was uitermate subliem gedaan, al zei ze tegen de Sint.
Aan hem hebben we geen kind.
Nog een gedichtje erbij en klaar.
Was het allemaal maar zo simpel gegaan daar.
Maar de Sint zag de duivelslichtjes al in die ogen branden.
En zag waar zijn voorwaarden en eisen allemaal strandden.
Hij was een gedichtsclausule vergeten.
Die goedheiligman kon zichzelf wel opvreten.
Bij deze meteen zijn excuses maal duizend en vier.
Volgend jaar krijg je wellicht een kratje bier.
Dat is dan wel weer ingenieus slim gepland.
En na een stuk of 50 rijmregels zie je dat het oplezen wel went.

Want het uiteindelijke plan van de UndercoverSint,
Was een superlang gedicht, duidelijk niet van een klein kind.
Niet dat die er zijn, maar toch om een punt duidelijk te maken.
Hebben we dat in het gedicht gezet om verder te geraken.

Je heb onderhand wel geraden wie het ettertje in kwestie is.
Die is nu rood van het lachen, ik heb het vast niet mis.
Misschien wel geen absurd cadeau of een flauwe zoektocht.
Hebben we toch iets gedaan, lekker kort door de bocht.

Met vriendelijke groeten van Sinterklaas.
En een “Swa, Yo man”van Pieterbaas!