Wit plastic tasje
Aan het begin van mijn straat hier, hangt er een wit plastic tasje in een van de dunne kale bomen te ritselen. Ik wou dat ik het had vereeuwigd in een foto, een gebruiksvoorwerp, dat zijn uiteindelijke doel niet dient, vastgehouden door iets wat zijn tegenhanger is. Ze zijn elkaars vijand, met het plastic tasje dat staat voor afval en gif en de boom voor de natuur. Toch zijn ze met zijn tweeën verbonden en ze maken er wat van. Het is eigenlijk nog een best vrolijk aanblik, hoewel je het tegelijkertijd ook heel tragisch kan zien. Het plastic tasje verwikkeld in een dans met de kale boom op de muziek van de wind. Terwijl de andere zijde weer kan zijn, het tasje is verwikkeld in de klauwen van de nietsontziende natuur die wreed kan zijn naar zijn tegenstanders.
Misschien dat ik de woorden ooit kan koesteren, zoals ik ze hier heb opgeschreven. Ik dwing mezelf om ze te herinneren, ze als een lichtpuntje te onthouden, omdat het een moment was, dat ik werd aangetrokken door het geluid en het volmaakte beeld van tegenstrijdigheid. Terwijl ik iets heel normaals aan het doen was. De vuilnis wegzetten en een brief aan de Amerikaan op de post doen. Gewoon iets simpels en toch lijk je te worden betoverd door een doodsimpel plastic tasje in een kale boom.
Je kan het plastic tasje zien als jezelf. Zo gevlucht in de vrijheid, dat het doel waarvoor je op de wereld bent gezet uit ogen is. Je weet niet meer wat je bent, je weet niet meer wat je doet. Je bent gewoon een beetje verloren en danst met je vijand. Een plagende spelende dans, waarvan je weet dat het gevaarlijk is, of waarvan je weet dat je je vrijheid nooit meer zal herwinnen, en keer op keer begeef je je weer wat een dwaas je bent. Wat een wit plastic tasje in een dunne kale boom, allemaal voor een gedachten brengen.
Misschien dat ik de woorden ooit kan koesteren, zoals ik ze hier heb opgeschreven. Ik dwing mezelf om ze te herinneren, ze als een lichtpuntje te onthouden, omdat het een moment was, dat ik werd aangetrokken door het geluid en het volmaakte beeld van tegenstrijdigheid. Terwijl ik iets heel normaals aan het doen was. De vuilnis wegzetten en een brief aan de Amerikaan op de post doen. Gewoon iets simpels en toch lijk je te worden betoverd door een doodsimpel plastic tasje in een kale boom.
Je kan het plastic tasje zien als jezelf. Zo gevlucht in de vrijheid, dat het doel waarvoor je op de wereld bent gezet uit ogen is. Je weet niet meer wat je bent, je weet niet meer wat je doet. Je bent gewoon een beetje verloren en danst met je vijand. Een plagende spelende dans, waarvan je weet dat het gevaarlijk is, of waarvan je weet dat je je vrijheid nooit meer zal herwinnen, en keer op keer begeef je je weer wat een dwaas je bent. Wat een wit plastic tasje in een dunne kale boom, allemaal voor een gedachten brengen.
15 dec 2005
- meld ongepast verhaal
-
Pasja
donderdag 15 december 2005 21:39
Mooi beschreven. Dat soort momenten ken ik. Fijn he
-
PrankDemon
donderdag 15 december 2005 22:13
Dansen om te overleven. Teken het?
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 26 apr 2008 Bed.
- O 30 jan 2008 Angst ( 2 )
- O 17 okt 2006 Ontslagen
- O 16 okt 2006 Anime ( 5 )
- O 13 okt 2006 Tattoo
- O 13 okt 2006 Doen alsof ( 3 )
- O 13 okt 2006 Tekeningen ( 6 )
- O 01 okt 2006 Tekeningen ten gevolge van een golf inspiratie. ( 4 )
- O 26 sep 2006 Tekeningconcepten ( 3 )
- O 22 sep 2006 Negeer het maar. ( 1 )
- O 16 sep 2006 Pimp-my-gevandaliseerde-look ( 3 )
- O 12 sep 2006 Wat zullen ze zeggen? ( 2 )
- O 05 sep 2006 Verliefd ( 1 )
- O 21 aug 2006 Woordenloos
- O 21 aug 2006 Leuk Leuk Leuk ( 1 )