Compleet verloren

Sinds dat ik mijn diagnose heb gehad met mijn chronische overbelaste kniebanden ben ik veel gaan nadenken omdat ik thuis zit alleen.

en wat ga je doen plaats van alleen maar het huishouden en tv of netflix kijken. Je gaat nadenken en dat zullen soms dingen zijn die ontzettend leuk zijn bijvoorbeeld waar je gewoon om kan lachen zelf.

Maar in mijn geval waren het die dingen die mij al die jaren dwars zaten. Eerlijk gezegd ben ik trots op mezelf dat ik de stap heb gezet. maar ik had gehoopt bij de praktijkondersteunster te blijven.
Maar zij heeft zo erg ingezien dat ik zoveel heb meegemaakt in korte tijd dat ze zei ik en indigo kunnen je niet helpen. Dus ik moet je doorverwijzen naar Emergis.

Ik heb het gevoel dat mensen denken dat je dan gelijk Gek bent terwijl het niet zo is. Want ik heb een vorm van ptss doordat ik jarenlang geen vrienden heb gehad waarmee ik mijn verleden kon delen. Dus alles in mijn eentje moest verwerken. en tuurlijk heb ik het wel aan mijn vader en moeder verteld. maar die konden er ook niets aan doen.

En om compleet Eerlijk te zijn ben ik echt doodsbang, want ik zit al aan de tramadol, ibuprofen en paracetemol vanwege de pijn. En dan krijg ik straks ook nog antidepressiva die daarop aansluit.
Maar ondertussen kan ik ook niet meer werken en volgend jaar ga ik verhuizen vanuit Zeeland naar het plaatsje Sliedrecht of daarom heen.
Dit vindt ik al moeilijk genoeg want de tranen stromen over mijn wangen, en ik krijg wel goed reacties maar mijn eigen ouders staan niet eens achter me en dat doet zoveel pijn. bovenop de chronische pijn die je al hebt. En dan uit je pijn in je hoofd over die momenten en dat je niet gesteund wordt. uit zich lichamelijk erbij dus daarom wordt de pijn in mijn knie nog erger.

Ik ben gewoon echt ontzettend bang. Bang om alle trauma's weer over te moeten maken maar ook dat mensen ernaar gaan vragen en dat ik maar gewoon moet zeggen dat het beter gaat en ermee bezig ben want anders wordt je er ook gek van.

En dan vervolgens komt er nog bij dat mijn Borsten te groot zijn en ze eigenlijk niet meer horen te groeien maar ze het nog steeds blijven doen. Dus dat komt er ook nog eens bij waardoor er allerlei onderzoeken gedaan zullen moeten worden en uiteindelijk een borstverkleining gedaan zal worden. Want ik heb zo ontzettend veel pijn in mijn nek en mijn rug en die pijn wordt alleen maar erger. de pijn is zelfs zo erg dat ik niet eens rechtop kan zitten omdat het zoveel pijn doet. dus als ik er niks aan laat doen dan loop ik straks met een boggel op mijn rug omdat ik zover naar voren loop.