KUTZOOI! M'n afstandsbediening is kapot en er zitten geen 'knopjes' op m'n t.v..
Nu ben ik verplicht om de hele avond naar de E.O. te kijken.
Ik heb het licht al gezien, het was een 40 watt lampje van de HEMA.
Ik heb last van m'n hart ("'uppers, downers wat moet ik nu?" denkt dat zielige ding
) , ben verrot.
Teveel gegeten (Goh? dat doe ik anders nooit. GRRRR, Kutwijf!).
En ik blijf maar wachten, wachten op niks. Dag voorbij, nog een dag, dag weer voorbij en nog een dag enz. maar dat 'bushalte-gevoel' blijft.
Ik weet niet waar ik op wacht. Ik denk dat ik stiekem aan het wachten ben op de dag dat ik wakker wordt en 's nacht veranderd ben in een heel ander mens.
Hmmm...ik weet het niet.
Ik leef ergens naartoe maar weet niet wat.
Terwijl ik dit schrijft dringt het opeens tot me door dat ik mezelf gewoon voorhou dat er nog iets komt waar ik op moet wachten.
"What if, this is as good as it gets?"
"Nee nee, wacht nou nog maar even ik beloof je, dat het wachten de moeite waard is"
'Life may have no meaning.
Or even worse, a meaning of which i disapprove'
Volg je het nog?
Nee? Dat scheelt.. Ik ook niet.