dag om niet te vergeten..

Om 1 uur was het tijd..

Iedereen deed zijn woord en de mensen die jou lief hebben luisterden ernaar. Een hele mooie witte kist met een hele mooie bos roze rozen.. Tranen vielen van me wangen 1 voor 1. Ze vielen voor de pijn, voor de mooie woorden die je vader, moeder en al je andere vriendinnen vertelden over jou. Vanaf je kinds af aan leuke foto's herinneringen dat allemaal is verzameld met de liedjes die jij erg leuk vond om er naar te luisteren.

Ja, je bent er niet meer.. Het was zo druk, maar ook zo pijnlijk. Na al de mooie gedachtes en leuke verhalen over jou was het tijd dat je werd begraven.. Een "stille tocht" richting je begraafplaats. Ooh ja, ik heb gebeden voor je. Ik hoop dat jij je daar veel beter zal voelen. Ik durfde je foto niet aan te kijken. Je keek zo in mijn ogen, alsof ik ook echt voelde dat jij je nu beter voel en dat iedereen zich sterk moest houden. Dat je daar veel gelukkiger bent dan hier op deze wereld. Ik hoop dat je op een goeie plek terecht zal komen lieverd!

Het was moeilijk, was mijn 1ste begrafenis ceremonie.. Het was mooi, iedereen had mooie bloemen voor je gekocht. Ze waren net zo mooi en net zo symbolisch als jij..

Dit was een dag om niet te vergeten, ik en al de andere die er vandaag bij waren...;

We zullen je missen...
Uit het oog, maar nooit uit ons hart,
we houden van je lieve schat...