Soms veranderd de toekomst snel, en compleet. En worden we achter gelaten met enkel de keuze over wat we er nu mee gaan doen. We kunnen kiezen om er bang voor te zijn. Om daar te staan trillen, stotteren maar vooral om daar stil te gaan staan. Dan gaan we uit van het ergste wat er kan gebeuren. Maar we kunnen ook een stap naar voren zetten, in het onbekende. Dan gaan we er van uit dat het geweldig zal zijn.
Het is de manier van kijken en benaderen. Ik merk dat ik dit een tijd uit het oog ben verloren. Trillen en stil staan werden mijn kenmerken. Maar ik heb mijn weg gevonden. Net zoals de rechterbaan van de snelweg: Hard en vooruitstrevend. Ik heb mijn spontaniteit weer terug, lach weer. Ik ben het evenbeeld van mijn persoonlijkheid: Ik drink adjes met Canadezen en Engels, stik van de blauwe plekken op mijn benen van het kickboksen, maar draag dan ongestoord toch een kort jurkje. Het is maar net hoe je omgaat met de keuzes die je toegeworpen krijgt.
Soms veranderd de toekomst snel, en compleet. We kunnen uitgaan van kansen en een stap naar voren zetten, het onbekende in. Dan gaan we er van uit dat het geweldig zal zijn.