Dansbeweging

Mijn keel voelt aan als schuurpapier en kilo's slijm en snot blokkeren mijn luchtwegen. Mijn ogen zitten allebei half dicht, maar helaas niet symmetrisch, waardoor ik eruit zie alsof mijn ogen een geheel eigen leven leiden. Waarschijnlijk zit er ook nog verdwaalde mascara op mijn wang en ik stink naar rook.

Maar ik heb het gisteren wel gezellig gehad. Ik ben gisterenmiddag al naar de verjaardag van Jess gegaan. Een beetje gekaart. Beetje taart gegeten (lees wel, waterige appeltaart uit de magnetron. Half warm en nog half bevroren.) Ik had er ook gegeten en Luc was ook uitgenodigd, maar op een een of andere manier had hij het niet gezien op het briefje dat ik voor hem had achtergelaten, dat hij ook was uitgenodigd voor het eten.

Het was 's avonds ook nog lekker druk. Tenminste dat leek zo, door dat het huisje heel klein was, maar het was gezellig. Op een gegeven moment kwam een van de buren van Jess binnen, Nick. Ik had nog zoiets van interessant, interessant.. En ik probeerde al zijn aandacht te trekken. Hij was niet uitgesproken knap, maar zag er wel lief uit. Achteraf bleek dat achter dat lieve gezichtje een ware ex-crimineel te schuilen.

En ken je dat? Dat als mensen hun mond open doen, dat alles aan hun meteen een stuk lelijker word? Mijn God, die gozer kon 5 kwartier in een uur lullen. En als hij het nou nog over interessante dingen had? Nee, over zijn weedplantjes en zijn crimineel verleden en over kraakpanden. Vooral met die weedplantjes krijg ik de neiging om hem anoniem aan te geven. Oprollen die handel. Het gaat mij er nog niet eens om, dat hij weed heeft, maar weet je hoeveel energie dat schijnt te kosten en hoe erg dat stinkt?

Maar goed, later kreeg Jess het ingenieuze idee om te gaan stappen en dus ging ik mee. Het is namelijk niet vaak dat ik met haar meer ga stappen en eigenlijk had ik er ook wel zin. Allereerst waren we naar de Koperen Bel gegaan. Samen met twee vrienden van Wouter zaten we daar eerst lekker relaxed een biertje te drinken.

Vervolgens zijn we ook nog even naar de Ski gegaan, maar daar was het zo rustig en zo saai, dat we er maar snel uitgevlucht zijn. Waarop Wouter voorstelde om naar de Clown te gaan. Wat ik meteen ok vond, want de Clown is een plek waar ik gewoon te weinig kom. Het is daar altijd wel gezellig en ze draaien er goede dansmuziek.

Jess die had al het plan om me voorstellen aan een van Wouters oudcollega's. Wat ik ook best snap, op een ruige manier is het een heel aantrekkelijke gozer. Breed, gespierd, onder de tattoeages en als kers op het toetje, een oorbel. Maar nee, Ik vond die jongen die in de hoek stond wel aantrekkelijk. Elke keer als ik gluurde, dan moest ik mijn hoofd weer snel wegtrekken, omdat hij al naar me keer of net op dat moment ook naar me gluurde.

Op dat soort momenten vind ik het jammer dat ik niet mijn normale ik-spreek-mensen-aan-houding heb. Als het om jongens gaat en zeker om aantrekkelijke manspersonen, dan hou ik het schip behoorlijk af. Maar goed, vlak daarna, verpeste ik het ook schijnbaar, want hij keek me boos aan en liep weg, toen ik in lachen uitbarstte om de danskwaliteiten van een oudere man. Maar ik kon me gewoon niet inhouden. Ik wist dat hij vlak daarvoor nog met die man stond te praten en dus zal het wel een bekende zijn geweest. Maar die man had zo'n aparte manier van dansen.

Een beetje een combinatie tussen Tom Jones en een wapperend vlaggetje. Ik kan het gewoon niet uitleggen, maar een van die bewegingen van, die werkte op mijn lachspieren en nu heb ik waarschijnlijk mijn ware liefde verspeeld aan Tom Jones Ach ja.. Maar er liepen wel meerdere aantrekkelijke manspersonen rond. Ik weet in ieder geval dat ik eens wat vaker naar de Clown ga.