Oud msngesprek
Ik las net een oud msngesprek terug dat ik een tijd terug had met iemand die me veel inspiratie geeft. Het was een gesprek waar ik huilend achter de computer zat.
Geradbraakt en kapot, door alle tegenslagen van dat moment. Ik had het bewaard, ten eerste omdat er gevoelige dingen naar boven waren gekomen. Ten tweede omdat ik het gevoel had dat er nog nooit iemand zo geluisterd had, sinds een lange tijd.
Niet zo intensief en actief geluisterd.
In combinatie met het feit dat ik nog langer weiger, om maar telkens de schuld op me te nemen voor alles wat er fout is gegaan bij anderen. Moet ik zeggen dat het teruglezen van dit gesprek me weer enigzins kracht geeft. Eigenlijk een beetje boel. We gaan er weer tegen aan. Ik zal weer een stukje verder komen.
Want wanneer ga ik iedereen's ongelijk bewijzen, voor mezelf. De betere vraag is wanneer ga ik mijn eigen ongelijk bewijzen. Ik ben niet waardeloos en dit keer ga ik dat niet fluisteren, maar schreeuwen.
papilion, vrouw, 40 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende