Voor het vak 'Animatie' hebben wij een docent waaarvan je kunt zien dat hij nog niet helemaal zeker is van zijn zaak. Hij is héél aardig, maar zo onzeker. Je merkt het aan zijn manier van praten, zijn houding en de controle die hij nauwelijks heeft over de klas. Nu is dat gelukkig ook niet nodig
Ik weet wel dat hij ontzettend zou falen als docent als hij op het Middelbare VMBO moest gaan lesgeven.
Anyway.
Gisteren was hij bij mijn groepje (2 klasgenoten en ik) om te bekijken wat wij hadden gemaakt.
Hij stond semi-nonchalant tegen een muur van een edit-cabine en maakte op gegeven moment tijdens het uitleggen van iets een scheet geluid. Zo'n hoge piep-scheet geluid.
Ik keek op dat moment niet omdat ik aan het luisteren was. Sommige mensen kan ik niet aankijken als die iets aan het uitleggen zijn omdat ik anders het verhaal niet meekrijg maar alleen maar naar het gezicht kijk..Stom toch? Anyway...Dat scheetgeluid kwam extra grappig over maar probeerde me er niet op te focussen.
Na 2 minuten van zijn uitleg was ik het allang weer vergeten en ook niemand van mijn klasgenoten zag ik grijnzen of wat dan ook. Het geluid was vol genegeerd.
SO WE THOUGHT!
Na de uitleg van +/- 5 minuten plakte de docent er GELIJK achteraan: 'Dat was geen scheet hoor, dat was mijn hand die [...]' En toen begon hij te ratelen in een onzekere bijna lacherige stem over hoe dat geen scheet was maar het geluid van zijn handpalm op de muur.
Ik hield het niet meer en lag met mijn voorhoofd op tafel en hoed op mijn hoofd te schaterlachen.
Gewoon die stem, en wat die stem zei in combinatie met dat het eigenlijk gewoon een docent is...OMG je kon me oprapen...
En hij bleef maar door gaan en bleef maar doorgaan. Hoe langer hij het over dat geluid had, hoe erger hij het maakte. Ook de andere 2 klasgenootjes kwamen niet meer bij.
Puur en alleen dat éne zinnetje in combinatie met die onzekerheid klonk zóóó grappig
En de manier waarop hij wilde laten weten dat het géén scheet was. OMG
Eigenlijk wilde ik dit eerst niet opschrijven in mijn dagboek..Had het gisteren al eens weg geklikt.
Maar toen ik er vanochtend weer aan dacht, moest ik zo lachen
It's worth keeping it as a memorie
Als laatst nog even een fijne tip voor vandaag:
Liefs,
Inoue
ps:
Volgens mij is het als verhaaltje een STUK minder grappig dan het moment zelf..Als ik het zo terug kijk...MEHH ohh well