De doden

Soms vraag ik mij af of de doden ons zouden zien. Of ze ons zouden horen en of ze over ons zouden oordelen. Het zijn vragen zonder antwoord, er is geen antwoord, maar je kunt er in geloven.
Soms geloof ik erin, als ik de zon op een plek door de donkere wolken zie schijnen. Dan denk ik aan Sophie, het kindje van mijn zus dat nooit een leven heeft gekend of een naam heeft gekregen. Daarom heeft ze van mij een naampje gekregen, ik weet ook zeker dat het een meisje was.
Als ik die zon door de wolken zie weet ik dat Sophie daar ergens is, dat is mijn geloof en mijn gevoel. Maar als ik op de tv een stukje zie over iemand die geesten of overleden mensen ziet geloof ik het niet zomaar een twee drie.
Daarom denk ik dat het voor iedereen persoonlijk is, als je erin gelooft is het er. Zo niet, dan niet. Sophie bestaat voor mij, op die momenten als de zon daar schijnt, op andere momenten is zij er niet dan geloof ik het ook niet..

Chining, vrouw, 37 jaar

• Gibsy2 dinsdag 13 december 2005 23:48
  sometimes we believe we feel our past-ones and sometimes we feel only ourselves..
• why-7 maandag 26 december 2005 12:38
  daar ga ik helemaal in mee!!

• O 14 dec 2005 Engels Nederlands Engels   ( 3 )
• O 14 dec 2005 Voorbij   ( 1 )
• O 14 dec 2005 Eerlijkheid
• O 13 dec 2005 De doden   ( 2 )
• O 13 dec 2005 Bijna 13 kilo eraf.   ( 8 )
• O 13 dec 2005 Over mezelf
• O 13 dec 2005 Beetje nieuw hier..   ( 2 )