De eikel
Welk woord ik ook verzin, hoe heftig het scheldwoord ook zal zijn, het dekt de lading niet.
Gisteravond lag ik weer bijster vroeg.
Vechtend om mijn eten niet mijn lichaam te laten verdwijnen op een abnormale manier.
Mijn tranen tegen houden omdat hij ze niet waard is.
Me verstoppend in een verhaal uit m'n boek trachtend om mijn emoties niet te laten bestaan.
Vandaag de beste moed en motivatie om iets nuttigs uit te voeren, maar nee het lukt niet.
Bewust beneden zittend met mijn laptop en schoolspullen om maar niet alleen op mijn kamer te zitten en te verdwijnen.
Het maakt niet uit waar ik zit. Zijn aanwezigheid is té groot en te doordringend.
Ik haat het. Misschien ook hem wel.
'Ik snap niet hoe je hem zou kunnen vergeven' kreeg ik gezegd.
Eerlijk gezegd weet ik het momenteel ook niet.
Hij heeft veel negativiteit bij me veroorzaakt. Toen, nu en later.
Blokkades, verdriet, frustratie en boosheid.
Eenzaamheid.
Het is de grootste klootzak en ik kan hem er deze weken gewoon niet bij hebben.
De depressiviteit ben ik meer dan zat (al spreek ik hem niet uit) en er moet nog zoveel gebeuren.
Vanmiddag uren in mijn bed gelegen, zonder te slapen. Zoveel onrust in mn lijf.
Ik sta stijf van de spanning en wens onzichtbaar te zijn.
Heel fijn elke keer die terugkomst. Van mij had die twee weken afwezigheid best wat langer mogen duren.
De lul, de eikel, de klootzak.
Ironisch dat ook elk scheldwoord gerelateerd is aan dat waar ik bij hem vooral níet aan wil denken.
Gisteravond lag ik weer bijster vroeg.
Vechtend om mijn eten niet mijn lichaam te laten verdwijnen op een abnormale manier.
Mijn tranen tegen houden omdat hij ze niet waard is.
Me verstoppend in een verhaal uit m'n boek trachtend om mijn emoties niet te laten bestaan.
Vandaag de beste moed en motivatie om iets nuttigs uit te voeren, maar nee het lukt niet.
Bewust beneden zittend met mijn laptop en schoolspullen om maar niet alleen op mijn kamer te zitten en te verdwijnen.
Het maakt niet uit waar ik zit. Zijn aanwezigheid is té groot en te doordringend.
Ik haat het. Misschien ook hem wel.
'Ik snap niet hoe je hem zou kunnen vergeven' kreeg ik gezegd.
Eerlijk gezegd weet ik het momenteel ook niet.
Hij heeft veel negativiteit bij me veroorzaakt. Toen, nu en later.
Blokkades, verdriet, frustratie en boosheid.
Eenzaamheid.
Het is de grootste klootzak en ik kan hem er deze weken gewoon niet bij hebben.
De depressiviteit ben ik meer dan zat (al spreek ik hem niet uit) en er moet nog zoveel gebeuren.
Vanmiddag uren in mijn bed gelegen, zonder te slapen. Zoveel onrust in mn lijf.
Ik sta stijf van de spanning en wens onzichtbaar te zijn.
Heel fijn elke keer die terugkomst. Van mij had die twee weken afwezigheid best wat langer mogen duren.
De lul, de eikel, de klootzak.
Ironisch dat ook elk scheldwoord gerelateerd is aan dat waar ik bij hem vooral níet aan wil denken.
07 apr 2012
- meld ongepast verhaal
-
swellink
zaterdag 07 april 2012 19:22
een hele dikke knuffel voor jou
-
flinder (opgeheven op 22-03-2024)
zaterdag 07 april 2012 21:05
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 dec 2019 De blaadjes zijn verdwenen
- O 21 nov 2019 Drie blaadjes aan de boom ( 5 )
- O 17 sep 2019 Lievelings ( 2 )
- O 13 sep 2019 Verdwijn eens uit mijn hoofd ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Moet jij niet een keer een boek schrijven?' ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Hij wel' ( 2 )
- O 28 dec 2018 De middag die ik probeerde uit te stellen ( 3 )
- O 28 dec 2018 Spanning en emoties met enorme vermoeidheid
- O 23 dec 2018 Hét moment waar ik zoveel jaren tegen op zag ( 2 )
- O 26 okt 2018 De stap zetten is te... moeilijk? ( 1 )
- O 02 okt 2018 Liedjes van toen ik ze nodig had ( 2 )
- O 30 aug 2018 Update van de ups en downs ( 1 )
- O 22 jan 2018 Ironisch ( 1 )
- O 25 okt 2017 #Metoo ( 3 )
- O 10 sep 2017 Besef... ( 1 )