de geur van herinneringen...

ave,
middernacht,de klokken hebben allang twaalf uur geslagen,
en hier zit ik dan alleen,slaaploos,
maar wel heel erg moe van vandaag...

alleen een grote pot thee houd mij nu nog gezelschap op deze late uur,
ik wacht op de slaap die maar niet wilt komen...
ik schenk mijn kopje bij...

de geur van mijn thee in den kopje neemt me mee op een reis in mijn eigen verleden...
mijn ogen blijven open, maar mijn geest,ziel vliegt weg naar een ander tijd op den geur...
naar een simpelere tijd, niet altijd leukere tijd, maar wel veel rustigere tijd...

ik herinner me ''de pleintje'' waarop ik als een zesjarig speelde,
ik bouwde samen met ander kinderen hutten van pallets en sloophout,
die we uit een onbewaakte bouwcontainer van een lokale bouwmarkt in de vroege avond uren hadden gestolen ...

en terwijl in den herfst wij genoten van de laatste warme dagen,
wisten we allen dat onze bouwwerken nooit de winter gingen overleven...

want terwijl de blaadjes langzaam verkleurden en uiteindelijk van de bomen vielen,
vielen onze hutten in de bomen op ,
en werden ze met een harde hand door de ''gemeen''te medewerkers weer uit de bomen verwijderd...

de herfst wind roert mijn geest verder,
en herinnert me hoe ik vroeger met mijn beste vriend eikels en kastanjes ging zoeken...
we verkochten een volle zwarte vuilniszak aan een kinderboerderij voor een mega bedrag van vijf hele guldens, waar we de nodige snoepgoed van kochten of legoblokjes...

en terwijl de thee in mijn kopje kouder word en bitterder zo worden ook mijn herinneringen...
ik herinner me de eenzaamheid op de basisschool,
hoe ik me ''anders'' voelde dan de andere kinderen,
hoe ik nooit bij hoorde...

ik herinner de leraren die alleen boos op mij waren,
wat ik ook deed,ook al deed ik mijn best...

en dan voert den reis van mijn herinneringen me opeens terug naar slechts een paar jaar geleden,
toen er een reünie was van mijn basisschool,
toen achterkwam dat de meeste van mijn klasgenoten zeer ''oninteressante'' levens leden...
ik was niet blij,maar bedroeft voor hun,
ik had hun zo veel meer gegund, al deden ze dat bij mij vroeger niet...

zelfs die ene meisje die o zo mooi was, en o zo onbereikbaar...
zij was nu een verslaafde tienermoeder, en ik vond haar nu opeens lelijk,ordinair,
niet te vergelijken met de schoonheid van mijn lieftallige vriendin nu...

en de wind der herinneringen blaast mijn gedachtes verder in de nog meer recente richting van mijn herinneringen, hoe ik mijn vriendin ontmoet hebt...

ik weet nog al tegoed dat ze boos was op mij,terwijl we nog niks hadden,
dat ik als een goedmakertje naar haar toe kwam...

ik zie me nog op de perron staan met een lange lerenjas aan en cowboy hoed op...
ze kwam een gelopen en even leek de wereld niet om de zon te draaien maar om ons...
ik gaf haar een roos, en we hebben uren gepraat over hoe we kleffe stelletjes haten...
een dag later waren we er zelf een...

opeens worden de tijdsprongen heftiger,
schooltijd,vriendin,ex,dood,therapie,sex...

en dan opeens word ik weer naar het nu gezogen,
de thee in het kopje is op,
het is hoogste tijd om proberen te gaan slapen...



faithfully yours
The TeaRat