de jeugd van tegenwoordig

vol eigen-liefde, zonder twijfel
vol waarheid en feit
vol nu en morgen
gister vergetend

ieder maakt die fout
ieder heeft die simpelheid zo nu en dan
maar het gevaar er in te blijven hangen
dat zien slechts weinigen

ik was waarschijnlijk ook zo
niet eens zo waarschijnlijk, maar waar
niet volledig maar niet zonder

ik hekel dat gedrag
die houding van ik doe niks fout
en ik vertel niks als ik zelf wel weet dat het anders kan
die halstarigheid
die vindt je zelfs terug in de ouderen van de dag
de kortzichtigheid
de "ik weet het beter, ik zal niet wijken" houding

de twijfelloze zelfliefde leidt tot bekrompenheid
stagneert het leren en het denken
de open geest wordt gesloten
en leugens worden als waarheid gepresenteerd

men kan vele leugens opnoemen
maar omwille van de vrede
zijn het paradoxen

de ergste
"er was een holocaust, en de joodse bevolking was daar het slachtoffer van, zij die op basis van geloof vermoord werden kregen de kans om een staat te stichten om in vrede te kunnen leven"

dit is wat iedereen als waarheid neemt !
het paradox hier in is dat de zionisten zichzelf zien als ubermenschen
wonend in het land van god en vrij toegankelijk voor een iedere jood
die zijn bloedlijn kan aan tonen

wij mogen niet discrimineren, zij die israel steunen en bewonen doen niks anders,
in de VN is het gebruik van RAS geschrapt maar accepteerd wel een land dat op die gronden immigratie wetten maakt en heeft, een land onderhoudt een staat heeft opgericht

niets tegen joden of hun geloof, een ieder mag en kan geloven wat ze willen, maar als een gemeenschap het een afkeurt bij alle op een na dan kan je denken aan welke leugens zij verbergen en gebruiken de bevolking te manipuleren misschien wel onbewust, mogelijk bewust
in beide gevallen zijn het walgelijke gedrochten !

slechts een waarschuwing niet zo te worden
langzaam worden bekrompen mensen als dood in mijn ogen
zij die niet leren of open zijn zijn misschien niet anders dan de doden die stil staan in tijd en niets kunnen dan hun tijds beeld vast grijpen

ooit was er iemand die vertelde dat de soldaat de oorlog het meest haatte
maar dat is niet waar,
een soldaat die de oorlog haat zal deze niet betreden,
een soldaat zonder noodzaak, noodzaak zijnde de oorlog, is als een decadent gereedschap dat de eer van het soldaat zijn afbreekt tot een luxe artikel, een werkelijke soldaat zou dit nimmer toestaan van uit de eer die met dat leven komt,
eer is dan weer voor vele een abstract begrip,
een soldaat is getraind te vechten, doden wanneer de tijd komt, in de tussen tijd te trainen voor dat moment als het komt

de haat is er pas wanneer de oorlog geweest is, maar dan nog is de liefde sterker, niet voor het gevecht opzich, maar voor de daad van het beschermen van dat wat hen lief is,
maar als er werkelijk haat is zal het gevecht nooit gewonnen worden
haat is selfdefeating

haat is het product van een bekrompen geest
wanneer de geest gesloten is is ook de weg naar liefde gesloten
dat voedt haat

haat is er alom
kijk maar
naar gods kinderen
en de wereld om je heen
pas op dat jij er niet in valt
door verteerd wordt
en jezelf verliest in de zelfliefde zonder twijfel
zoals al die volwassenen om je heen die de regels bepalen
die zeggen wat wat is
en wat niet is