De kerk in Jotunheim
Vannacht lag ik te dromen
van schoonheid lang vergaan
mijn geest begon te zwerven
vloog ver van mij vandaan
hij vloog langs verre kusten
waar slechts meerminnen bestaan
tot ik eind'lijk zachtjes landde
bij de kerk, in Jotunheim.
De bla'dren vielen reedsomhoog
't was het einde van het jaar
je ogen werden zacht als sneeuw
het land spiegelde zich daar
je vingers lieten trillend los
je blies mij weg met een simpel gebaar
ik vloog hoog boven de bergen
en de kerk, in Jotunheim.
Je lippen bliezen een kus met mij mee
mijn geest viel terug op aard'
een stem sprak; jij arme zwerver
ben een kus van haar niet waard
ik omhelsde de dekens, die stille sneeuw
ik greep naar de dageraad
mijn geliefde sliep naast mij, maar 'k dacht alleen
aan de kerk in Jotunheim.
14 feb 2014 - bewerkt op 14 feb 2014
- meld ongepast verhaal
-
kruidje
vrijdag 14 februari 2014 20:15
...Mooi.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 21 feb 2017 Leven ( 6 )
- O 16 feb 2017 Heel even slechts ( 7 )
- O 09 sep 2015 Ik neem afscheid ( 10 )
- O 07 sep 2015 Koffers
- O 07 sep 2015 Tijd
- O 06 sep 2015 Het verlangen
- O 06 sep 2015 Religie ( 4 )
- O 03 sep 2015 Echt
- O 31 aug 2015 Vrij ( 1 )
- O 31 aug 2015 Spinnen ( 1 )
- O 19 aug 2015 Raar meisje
- O 30 jun 2015 Nacht ( 1 )
- O 30 jun 2015 Onderbreking
- O 21 jun 2015 Aan hen die huiswaarts keren: een saluut! ( 1 )
- O 29 mei 2015 Zonder