De kerk in Jotunheim
Vannacht lag ik te dromen
van schoonheid lang vergaan
mijn geest begon te zwerven
vloog ver van mij vandaan
hij vloog langs verre kusten
waar slechts meerminnen bestaan
tot ik eind'lijk zachtjes landde
bij de kerk, in Jotunheim.
De bla'dren vielen reedsomhoog
't was het einde van het jaar
je ogen werden zacht als sneeuw
het land spiegelde zich daar
je vingers lieten trillend los
je blies mij weg met een simpel gebaar
ik vloog hoog boven de bergen
en de kerk, in Jotunheim.
Je lippen bliezen een kus met mij mee
mijn geest viel terug op aard'
een stem sprak; jij arme zwerver
ben een kus van haar niet waard
ik omhelsde de dekens, die stille sneeuw
ik greep naar de dageraad
mijn geliefde sliep naast mij, maar 'k dacht alleen
aan de kerk in Jotunheim.
14 feb 2014 - bewerkt op 14 feb 2014
- meld ongepast verhaal
-
kruidje
vrijdag 14 februari 2014 20:15
...Mooi.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 29 mei 2015 Alle leed en alle liefde ( 1 )
- O 21 mei 2015 Walgend
- O 18 mei 2015 Regenbui ( 1 )
- O 16 mei 2015 Is het echt? ( 4 )
- O 20 apr 2015 Het eeuwige
- O 20 apr 2015 Tot vuisten gebald
- O 18 mrt 2015 Laatste slokjes ( 2 )
- O 15 feb 2015 Nachtelijk gebed ( 1 )
- O 15 feb 2015 Stilte ( 1 )
- O 03 feb 2015 Lelijk gedicht ( 4 )
- O 31 jan 2015 Zondagochtend zes uur ( 3 )
- O 29 jan 2015 Regenbui ( 1 )
- O 16 jan 2015 98% van de terroristen ( 20 )
- O 22 dec 2014 Poging
- O 29 okt 2014 Make up