De kleine dingetjes

In de eerste paar minuten van de film kwam er een scene waarin een vrouw zichzelf bevredigde. Weliswaar een korte scene, maar mensen stonden op om de bioscoopzaal te verlaten. Mensen met kinderen. De film was voor zestien jaar en ouder.
'Kinderen?' fluisterde ik naar mijn vriend, die zat te gniffelen.
'How even.' reageerde hij nog.

The Shape of Water is een interessante film. Ik vind het persoonlijk moeilijk te begrijpen hoe je je aangetrokken kunt voelen tot een hybride die voor de helft een soort mens is en voor de andere helft toch echt een vis, hoe je het ook went of keert. Hij maakt brrllbbb-geluiden, als een, ja, visachtige. Ik weet het niet hoor.
Toen ik de film keek, realiseerde ik me dat ik eigenlijk nooit films kijk die zestien plus zijn. Ik heb daar geen speciale reden voor. En ik heb geen problemen met naakt, maar wel met smerige dingen. Laten we het daarbij houden, 'smerige dingen', en dan doel ik op bloederige dingen en niet per se op de seksuele praktijken met visachtigen. Hoewel dat laatste ook wel apart is, natuurlijk.
Ik snap niet wie had bedacht om als gezinsuitje naar deze film te gaan, maar ik denk dat diegene onvoldoende geïnformeerd was.

'Hmm. Ze hebben hier ook lolly's.' zeg ik tegen mijn vriend, als we in de rij staan om snacks te kopen.
'Je kan er eentje nemen?' zegt hij, een beetje vragend.
'Nee joh. Ze zijn tachtig cent per stuk.' Dat vind ik veel, voor één lolly.
'Dan koop ik er een en dan geef ik die aan jou.' besluit hij.
'Pfft.'
Het was het soort lolly dat niet in zijn geheel in mijn mond past, eentje die eigenlijk te groot is, waardoor ik me afvraag of ik er idioot uit zie, waarschijnlijk wel, maar ik waardeerde het wel.

Elke keer dat we op een punt afspreken en elkaar zien, dan begint er een soort hysterie en ga ik snelwandelen en gaat hij huppelen en dan knallen we tegen elkaar op in een poging tot een knuffel.

Na de film zijn we samen sushi gaan eten, wat ik nog nooit buitenshuis had gedaan. Ik weet eigenlijk niet meer waar ik het over heb gehad, maar ik heb weer eens heel veel gepraat, omdat ik moe was, en ik heb heel veel gegeten. Ik had nog nooit met stokjes gegeten, maar ik deed mijn best en ik kreeg complimenten voor mijn vastberadenheid en ook voor de vaardigheden met stokjes die ik in korte tijd had ontwikkeld.
Het zijn de kleine dingetjes in het leven.