De mening van anderen

Waar ik vandaag een beetje over aan het nadenken ben, is hoe anderen over mij denken, of de dingen die ik wel/niet doe. De laatste weken heb ik hier al wel vaker over nagedacht, maar laat ik t eens 1xtje op "papier" zetten dan, snap ik misschien ook weer waar die vreemde gedachten vandaan komen

Vanavond ist vrijdagavond, eigenlijk wilde ik naar een plaatsje hier in het dorp waar ik wel vaker kom.. Maar heb steken in mn hoofd en krampen in mn buik, vanwege "die tijd van de maand". Naar mijn idee denken mensen daar dan dat ik gewoon geen zin heb. T, mijn nieuw gemaakte vriend, zou weleens kunnen denken dat ik me aanstel. En als mijn vrienden en bekenden zien dat ik nu online ben, denken ze dan dat ik niets beters te doen heb?

Mijn smsjes naar T moet ik soms een behoorlijke tijd over nadenken, soms ook doordat ik ze even vergeet te beantwoorden. Kan ik echt iets verkeerd zeggen? Waarschijnlijk niet, dus welk oordeel ben ik dan bang voor?

Toen ik T net ontmoette, leerde ik nog een aantal mensen kennen waaronder ook V. Hij vroeg of t goed ging enzo, en ik zeg dat ik last van mn buik heb... En denk meteen dat V me misschien een aansteller zal vinden. Is het echt nodig?? Zou het wat uitmaken?? Ondanks mijn buikpijn was ik toch gegaan, dat wil toch ook wel wat zeggen!

Een paar dagen geleden liep ik in mijn felgroene broek door een stukje natuurgebied. Aan de andere kant van het water zijn ze aan het bouwen. Schreeuwt zo'n kerel vanuit het niets "wat een mooie groene broek!!".. Tja wat moet je daar dan mee? Volgende keer steek ik een middelvinger op, maar waar slaat het op? Toen ik thuis kwam ging ik bijna janken, ook al was er niet iets gemeens ofzo gezegd.. Kheb gewoon een hekel aan bouwvakkers Zit ook niemand op te wachten dat gebler van hun.... Nouja waarschijnlijk ook als ik iets anders aan had gehad, dan had ik me klote gevoeld. Het zegt niets over mij als persoon, wel over zo iemand, maar waarom trek ik het me zo aan? Ik trek het toch ook aan, ik weet toch ook dat ik niet onzichtbaar ben?

Mja.. Gisteravond was T's buurman even langs geweest, hehe niet echt op een gewenst moment dus Maar die zei ook dat hij me al eerder had gezien, met groene broek.. En dan moet ik weer even nadenken of hij het dan wel ok zal vinden, of T. Das toch bitter ingewikkeld! Wow, das bijna een volledige reden om voor kleding the shoppen

Het zou wel kunnen dat ik het me afvraag bij alle mensen die ik ontmoet.. Misschien moet ik er zelf ook weer wat actiever in worden. Zoals gisteren dat ik M ontmoette, had ik dan meer moeten zeggen ofzo? Ik weet niet hoe ik over wil komen op een vriendin van T! Maar het is wel mogelijk dat door alle nieuwe mensen die ik zo ontmoet, en nieuwe relaties die ik aan ga, onzeker word van waar ik sta in deze wereld.

Ik weet dat ik zelf ook bijzonder snel ben in mijn mening over anderen, misschien verwacht ik daarom ook dat anderen zo snel zullen oordelen. Verwacht ik zelfs misschien dat T zo snel zal oordelen, om het dan uit te maken?
Als T vraagt zo af en toe over mijn opleiding, of werkervaring, zou dat dan zijn uit interesse, of om uit te zoeken of ik echt zo weinig heb gedaan? T is nu eenmaal zo dat hij veel wil weten, en mijn eigen oordeel, das keihard. In mijn eigen ogen, dan ben ik best wel een nietsnut. Veel van bovengenoemde punten vallen daar ook onder, het idee dat ik niet doe wat ik moet doen... Als ik niet werk of een opleiding doe, houd het niet in dat ik een nietsnut ben. Als ik op vrijdagavond thuis ben, houd het niet in dat ik me aanstel, of niets te doen heb, ik ben gewoon thuis nu. Mensen denken niet zomaar dat ik me aanstel, dat denk ik zelf vooral. Alle stemmetjes die mensen kunnen hebben zijn feitelijk van mezelf. T vind me lief, we hebben het leuk samen, hij oordeelt niet zomaar over me. Ik heb ook niet 1 negatief oordeel naar hem toe kunnen ontdekken, wat zeer wonderlijk is in mijn geval. V zal waarschijnlijk gedacht hebben dat het de tijd van de maand was, en er geen 2e keer over nagedacht hebben Behalve misschien dat ik erg klein ben! Mijn oordeel over hem was ook dat ie al best wat slokjes op had, waarom zou ik wel over zoiets mogen oordelen?

Het is gewoon de zoveelste keer dat het puntje naar voren komt van zichtbaar worden.. Wil ik dat anderen me zien, of wil ik liever dat ze me niet leren kennen? Het onzichtbare deel ken ik, zeer goed zelfs. Maar ik ben veel te leuk lief en gek om op onzichtbaar te willen blijven! Ik wil de wereld in!
Maar niet deze vrijdagavond