de mogelijkheid

het was niet voor t eerst
niet de eerste keer dat zoiets gebeurde
maar toch
t bleef em verbazen
dat het mogelijk was
deze onwaarschijnlijkheid
tegen alle berekeningen in

hij keek nog eens goed naar de situatie
hij wist dat hij niet alles goed zag
en nu zag hij het
het vreemde aspect
dat stukje dat meestal vergeten wordt
dat wat meestal niet eens gezien of erkend wordt
en hij, hij zat er nu die in

de onwaarschijnlijke mogelijkheid
dat dit hem zou overkomen
dat hij getuige zou zijn
en de wereld wederom haar ogen sloot
voor de mogelijheden
die door anderen niet eens gezien worden
ook hij negeerde alles in het begin
met logische en duidelijke verklaringen
ergens wetende
dat hij zichzelf voorloog
zoals een mens dat doet

hij keek nog eens goed
het beeld dat hij zag
de waarneming was niet anders geworden
de feiten, die lagen vlak voor em
en diep in hem

weg lopend uit zijn werk kamer
om even buiten in de frisse lucht
na te denken over zijn herontdekking
een die nog meer omvatte dan de vorige onmogelijkheid
die mogelijk bleek te zijn

de complicaties van deze ontdekking waren vergaand
hoe kon hij hier verder mee ?
zou het enige consequenties hebben
te experimenteren of zou hij het als een mogelijkheid
op moeten bergen in een stoffige kast ?

de verre gaande mogelijkheden
die nu open lagen en zich aan hem presenteerde
waren wereld veranderend
schokkend voor de vast gestelde orde
die niet meer vast zou zijn
mocht dit nieuws bewust naar buiten komen

hij dacht er over
in een regen van zachte winter druppels
zo zacht als deze regen
zo zacht was deze herontdekking
zo gevaarlijk deze winterdruppels
gelijk aan de herontdekking
een onvoorzichtig mens zou zich geheid snijden aan de realiteit
gelukkig was de realiteit nog niet door gedrongen
of verspreidt in de wereld

terug in zijn lab kon hij er niet veel meer mee
angst overmeesterde zijn gevoelens
hij staarde uren naar zijn herontdekking
niets beseffend van de buiten wereld

hij wilde niets liever
niets liever dan wereld kundig maken
dat wat hij had ontdekt
maar het zou nooit goed vallen
het zou niet eens begrepen kunnen worden

hij zelf begreep amper hoe dit mogelijk was
zo natuurlijk als het lijkt en aanvoelde
zo onnatuurlijk in de berekeningen en theorieen
zo onmogelijk volgens de berekeningen die ooit eerder waren gedaan
dit was onmogelijk
en toch
hij aanschouwde het bewijs
de situatie
zijn berekeningen

overweldigend gevoel kwam over hem heen
hoe kon hij dit voor zich houden
wetende dat het zo bijzonder was
hij kon niets anders
of ?

hij liep even terug
naar de tafel
de tafel waar de oude berekeningen lagen
ziend dat zijn berekeningen die andere elementen bevatte
moest hij eerst die tonen ?
en riskeren voor gek verklaard te worden
zo als grote geesten voor hem die nimmer acceptatie mee maakte ?
zijn berekeningen waren chaotisch en bijzonder slordig geschreven
zo gedetailleerd en miniscuul
niemand zou het ooit snappen
of kunnen ordenen

terug viel hij in het overweldigende gevoel
en besloot

niemand weet dit
slechts de ontdekking
en de schrijver

welke andere mogelijkheid was er nog over ?