de nieuwe mydi~uitleg?


~*~



Genesis is 't bekendste {?}
maar tegelijkertijd 't minst begrepen
van alle mydibijbelboeken!


Karen
Armstrong
schreef erover "In het Begin"
~ 'een nieuwe visie
op Genesis'
...


De KRACHT van GEN
ligt in zijn mydiverhalen,
vooral die over 'de schepping', 'de zondeval', Kain & Chavel,
Noach en 'de ark' in 'de zondvloed',
Avram/Avraham/Abraham/Ibrahim,
Ya'akov en Yoseef [waarna Mosje komt in Exodus ten tijde
van Thera/Sarotini & 'de tien geboden' in Sinai
enzovoorts ...]!


Karen,
die ook "Een geschiedenis van God" schreef
[en over Mohammed e.d.],
ontrafelt in haar visie op GEN de rode draad van dit boek
en bespreekt de verschillende verhalen
in detail!


Zij laat zien
dat deze oeroude 'mydiverhalen' perfect onze diepste,
ondoorgrondelijkste problemen illustreren:
onze strijd met het menselijke kwaad,
met menselijke domheid en met
menselijke lafheid.


De
samenstellers van GEN
schijnen hun lezers slechts met P's verheven en almachtige godheid
te hebben willen laten kennismaken om dat beeld
in latere hoofstukken
te ontmantelen?


Aan het einde van GEN
is de G D die het eerste hoofdstuk van de bijbel domineerde
al van het menselijk toneel verdwenen ...


Verhaal
na mydiverhaal
wordt nu een veel verontrustender G d onthuld;
zoals we misschien nog zullen zien,
verliest de almachtige G d uit het eerste hoofdstuk
gauw de heerschappij over zijn schepping;
de onveranderlijke godheid
blijkt van gedachte te kunnen veranderen
en voelt zich nu zelfs door de mensheid
bedreigd?


De goedgunstige Schepper
wordt nu een angstaanjagende
Vernietiger!


DE
rechtvaardige G d,
die al zijn schepselen eerst nog 'als goed' beschouwde,
heeft naderhand 'uitverkorenen'
en leert zijn beschermelingen om zich op eenzelfde onrechtvaardige wijze
ten opzichte van hun ondergeschikten
te gedragen?


Het is onmogelijk
om het Boek GEN weg te leggen
met een duidelijk omlijnd
godsidee ...


Als we
aan het eind
van de tekst zijn gekomen,
zijn de verwachtingen die het eerste hoofdstuk bij ons heeft opgeroepen,
vrijwel allemaal tenietgedaan.


De anonieme samenstellers
lijken ons te willen waarschuwen voor een AL te zimpele voorstelling van het goddelijke,
dat zich altijd weer [alweer] aan ons beperkte bevattingsvermogen
zal onttrekken.


Het is
misschien
niet moeilijk
om ons P's verheven godheid voor te stellen,
zolang we hem maar
in de hemel
situeren?


Maar in de Hebreeuwse bijbel
blijft G d niet altijd even verheven en beperkt
tot de hemelse sferen!


Hij
betreedt
de menselijke geschiedenis
en raakt onlosmakelijk met de mensheid
verbonden
...


Als deze G d zich eenmaal
met mannen en vrouwen {en kinderen?} inlaat,
dan toont hij zich regelmatig NET zo dubbelzinnig,
tegenstrijdig en twijfelachtig
als zijzelf!


P's
gedicht
is qua helderheid een meesterstuk,
maar het begint met een syntactische ambiguiteit
die rabbijnen, taalkundigen en theologen eeuwenlang
heeft beziggehouden ...


De eerste zin van Genesis
is dikwijls vertaald met: "In het begin schiep G d hemel en aarde!"
DEZE traditionele versie lijkt een duidelijke verklaring
voor de inmiddels door alle monotheisten aanvaarde leerstelling
dat G d de wereld uit 'het niets'
had geschapen?


Maar
in een recente
vertaling van Genesis
wijst Fox erop dat deze zin OOK kan worden gelezen als:
bereesjiet bara elohiem eet hasjamayiem we'eet ha'arets;
weha'arets hayetah tohoe wavohoe wechosjech al-pnei tehom weroeach elohiem merachefet al-pnei hamayiem; wayomer elohiem yehie or wayehie-or;
In het begin van G ds scheppen van hemel en aarde,
toen de aarde woest en ongeordend was, duisternis over het oppervlak van de wereldzee, G ds adem zwevend over het oppervlak
van de wateren, zei G d: Laat er licht zijn!"
In de nieuwste Nederlandse vertaling heet het:
"In het begin schiep G d de hemel en de aarde. De aarde was nog woest en doods,
en duisternis lag over de oervloed, maar G ds geest zweefde
over het water. G d zei: "Er moet licht komen," en er was licht ..."
De New Revised Standard Version heeft er eveneens voor gekozen
om het vers op deze wijze te vertalen.
In het begin van g ds scheppen van hemel en aarde, toen de aarde nog woest, leeg, vol gassen en nevels was, met g ds geest/adem/wind/aanwezige beweging
zwevend over de oerzee, zei g d licht en 'het was er': dit
licht is geluid en het geluid van die oerknal en dat oerlicht klinkt en schijnt nu
in onze oren
en ogen
...


Met andere woorden:
DEZE lezing geeft WEL een totaal ANDER beeld van het 'scheppingsproces'?
G d schiep de wereld NIET uit het NIETS,
aangezien de ongeordende chaos en de oerzee al bestonden,
en g d volstond met het ordenen van die 'tohoe wa-vohoe',
waarbij hij dit onhandelbare spul als basismateriaal voor het 'universum' gebruikt [g d & mens als 'terraformer{s}'] ...


Het kan
dus best zijn
dat de vraag WELKE LEZING juist[er] is,
uiteindelijk niet afdoende kan worden beantwoord?
Genesis laat dan ook direct vanaf het begin af aan doorschemeren
dat we op DEZE 'bladzijden' GEEN duidelijk omlijnde leerstellige verklaringen
zullen aantreffen!


OOK stelt EEN van deze lezingen
op z'n minst EEN van onze MEEST fundamentele religieuze overtuigingen op de proef
door te suggereren dat g d NIET verantwoordelijk was voor de schepping van de oermaterie,
maar meer een 'levensvoorwaardenformeerder' ...


Het feit
dat onze mydibijbel begint met een zin
die [minstens] op twee verschillende manieren
kan worden ~ en werd ~ gelezen, geeft al aan dat we nog heel wat vaker zullen moeten [blijven] worstelen om ons GEN te kunnen begrijpen:
we hebben immers te maken met niet te verwoorden zaken,
en een geheel eenduidige stijl zal dus ook misschien
lang niet altijd [meestal niet?]
op zijn plaats
zijn
...
@
05 dec 2006 - bewerkt op 05 dec 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van chai
chai, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende