De ruzie
De ruzie. Vanochtend...
Ik zat op msn en sprak Otto toen. Hij had gisteren niet gereageerd op mn smsjes en ik dacht dat hij het druk had. Na een tijdje praten verontschuldigde ik me voor mn gejaag op hem. waarop hij zei: 'Ja niet alleen op mij'. Ik snapte er niks van, vroeg hem wat er was. Hij vertelde dat hij had gehoord dat Remco en Neel (vrienden) zaterdagnacht door mij ruzie hadden gehad en dat hij zich daar schuldig over voelde. Eén ben ik het er niet meer mee eens dat zij door mij ruzie hebben gehad (Neel is oud en wijs genoeg om zelf te weten wat ze bij Remco kan maken en zeker omdat ze al zo lang een relatie hebben), maar ik voelde me natuurlijk vreselijk. Zeker toen hij, twee, ook nog eens vertelde dat hij het belachelijk vond dat ik het met Neeltje erover had gehad dat ik het niet leuk vond dat hij ineens niet meer op het feest was, belachelijk dat ík chagrijnig was... Sorry maar daar kan ik toch niks aan doen? Of ja, ik kan er wel wat aan doen, maar op dat moment was ik vreselijk moe en kwam alles ff heel hard aan.
Maar we hadden dus ruzie. Hij was boos op mij en het enige wat ik eigenlijk kon was verontschuldigen en zeggen dat hij zich er niet vervelend door moest voelen. Wat moest ik anders doen? Snap het nog steeds niet en ben bang dat hij het nu echt uitmaakt. Zeker omdat hij half heeft gezegd dat dit niet meer goed kan komen. Waarom dan niet? Omdat ik wat tijd van m wil? Zoiets. Ik ben nu dus al de hele dag niet te genieten. Moet om de seconde huilen en ben er niet bij met mn hoofd. Logisch, zeker omdat ik wakker werd met een rotdroom (ik droomde namelijk dat Otto me nooit meer wou zien). Daar lijkt het nu ook op.
Op mijn twee smsjes van vandaag heb ik geen reactie gekregen, ook al heb ik daarom gevraagd. Ik weet het echt niet meer en voel weer een huilbui opkomen. Ik wil hem echt niet kwijt maar heb het gevoel dat alles wat ik fijn vond nu langzaam wegglipt. Zeker nu ik ook weer last heb van depressies. Vandaag dacht ik serieus dat ik dood wilde... Misschien moet ik toch maar met een psycholoog gaan praten, dat wilde ik vorig jaar al doen maar heb er toen vanaf gezien. Zucht, ik weet het gewoon echt even niet meer.
Denk dat ik d'r maar eens een nacht over ga slapen. Hopelijk heb ik morgen een wat beter humeur en zie ik de dingen wat zonniger in...
Groetjes!!
Ik zat op msn en sprak Otto toen. Hij had gisteren niet gereageerd op mn smsjes en ik dacht dat hij het druk had. Na een tijdje praten verontschuldigde ik me voor mn gejaag op hem. waarop hij zei: 'Ja niet alleen op mij'. Ik snapte er niks van, vroeg hem wat er was. Hij vertelde dat hij had gehoord dat Remco en Neel (vrienden) zaterdagnacht door mij ruzie hadden gehad en dat hij zich daar schuldig over voelde. Eén ben ik het er niet meer mee eens dat zij door mij ruzie hebben gehad (Neel is oud en wijs genoeg om zelf te weten wat ze bij Remco kan maken en zeker omdat ze al zo lang een relatie hebben), maar ik voelde me natuurlijk vreselijk. Zeker toen hij, twee, ook nog eens vertelde dat hij het belachelijk vond dat ik het met Neeltje erover had gehad dat ik het niet leuk vond dat hij ineens niet meer op het feest was, belachelijk dat ík chagrijnig was... Sorry maar daar kan ik toch niks aan doen? Of ja, ik kan er wel wat aan doen, maar op dat moment was ik vreselijk moe en kwam alles ff heel hard aan.
Maar we hadden dus ruzie. Hij was boos op mij en het enige wat ik eigenlijk kon was verontschuldigen en zeggen dat hij zich er niet vervelend door moest voelen. Wat moest ik anders doen? Snap het nog steeds niet en ben bang dat hij het nu echt uitmaakt. Zeker omdat hij half heeft gezegd dat dit niet meer goed kan komen. Waarom dan niet? Omdat ik wat tijd van m wil? Zoiets. Ik ben nu dus al de hele dag niet te genieten. Moet om de seconde huilen en ben er niet bij met mn hoofd. Logisch, zeker omdat ik wakker werd met een rotdroom (ik droomde namelijk dat Otto me nooit meer wou zien). Daar lijkt het nu ook op.
Op mijn twee smsjes van vandaag heb ik geen reactie gekregen, ook al heb ik daarom gevraagd. Ik weet het echt niet meer en voel weer een huilbui opkomen. Ik wil hem echt niet kwijt maar heb het gevoel dat alles wat ik fijn vond nu langzaam wegglipt. Zeker nu ik ook weer last heb van depressies. Vandaag dacht ik serieus dat ik dood wilde... Misschien moet ik toch maar met een psycholoog gaan praten, dat wilde ik vorig jaar al doen maar heb er toen vanaf gezien. Zucht, ik weet het gewoon echt even niet meer.
Denk dat ik d'r maar eens een nacht over ga slapen. Hopelijk heb ik morgen een wat beter humeur en zie ik de dingen wat zonniger in...
Groetjes!!
21 sep 2004
- meld ongepast verhaal
-
Double_U
dinsdag 21 september 2004 23:20
Neem de tijd, en geef het de tijd meisje... Hij zit misschien ook wel in een dipje, en dat botst dan ontzettend tijdens zo'n msn-sessie. Echt, je zou niet de eerste zijn die onbedoeld iets stuk laat gaan over zo'n msn-kwestie.
Wouter. -
LinkinPark
woensdag 22 september 2004 09:52
*knuffelt*
-
Iris
woensdag 22 september 2004 11:34
Probeer afstand te houden, je hebt er nu niets aan om hem smsjes te blijven sturen daardoor voelt hij zich niet beter. Ik denk echt dat als je nu even rust neemt hij vanzelf wel naar jou komt en zoals ik al eerder zei, hij zal dit veel meer waarderen. Kom op meidje, uiteindelijk komt alles goed !!
Sterkte en -
sunirise
maandag 20 december 2004 14:08
ik ben het helemaal met iris eens, je schiet er niet veel mee op om over meer dingen te gaan discussieren met hem, laat het ff zakken, zodat jullie allebei tot jezelf kunt komen..dan als jullie elkaar ff een tijdje met rust hebbe gelate komt hij heus wel weer opdagen en kunne jullie rustig de zaak eens uitprate..sterkte!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 19 dec 2004 Jaarwisseling
- O 23 nov 2004 Liefdesproblemen ( 1 )
- O 29 okt 2004 Mannen... ( 3 )
- O 21 sep 2004 De ruzie ( 4 )
- O 20 sep 2004 Nog ffkes ( 2 )
- O 20 sep 2004 Winter-depri ( 2 )
- O 15 jul 2004 Fantastisch! ( 1 )
- O 14 jul 2004 Nog even snel
- O 14 jul 2004 Inleiding, bijna vakantie!!!