De tocht

Op zaterdag 27 oktober.hebben Celes en ik Samen met Maarten en wat vrienden een tocht gelopen in de Calderra. Dat is de grote vulkaan krater van het eiland.
We gingen om 8:30 met een taxi naar de calderra. Natuurlijk waren wij niet op tijd en moesten we zeer snel opstaan aankleden en wat te eten maken om mee te nemen. Dit is een tocht van 2 uur waarvan het laatste gedeeltde zeer steil naar beneden. Natuurlijk was deze weg niet geasvalteerd en net breed genoeg voor 1 auto. En aan een kant weer een steile afgrond, maar dat weten jullie ondertussen wel van hier.
Beneden aangekomen waren we in de rivierbedding. Deze rivierbedding is ontstaan door het water wat de calderra moet verlaten als het te veel geregend heeft. Na de gehele weg naar beneden te hebben gereden moesten we natuurlijk ook weer naar boven toe. Weer een fijne niet geasvalteerrde weg met afgronden en al. Na een uur gehobbeld te hebben kwamen we bij een uitkijkpunt aan. Hier moesten we uitstappen en zou de tocht beginnen. Het rottige van ze ver naar boven rijden is dat je het ook weer naar beneden moet lopen. Gelukkig was het eerste gedeeltde goed te lopen. het was een mooi paadje tussen de bomen door. Hier en daar kon je mooi de calderra in kijken en had je een zeer mooi uitzicht. Een van de vrienden van Maarten waas een gids geweest en ko ons dus genoeg vertellen over de dingen die er te zien waren. En er was veel te zien. Hier en daar een brugje, een riviertje, en zeer grote stenen waar je al rilt bij de gedachte dat deze eens naar beneden is gekomen en dit ook in de toekomst nog een keer zal doen.
Als dit je nog niet bang genoeg gemaakt had dan werd je het wel bij het verhaal dat verteld werd bij een brugje. Dat brugje moest elk jaar opnieuw worden gemaakt. dat kwam omdat onder dat brugje een rivier stroom waar het smelt en regen water doorheen naar de zee gaat. Op dat moment lag het stroompje droog. Maar als het hevig zou gaan regenen ( wat in deze tijd van het jaar gebeurd) dan zou het naar beneden stormende water de brug volledig wegspoelen, dat was opzich nog niet zo eng. Mqar het feit dat je dan nog maar 1,5 uur had om de callderra te verlaten omdat je anders vast zat voor weken was wel wat beangstigend. De rivier deeldt de calderra in tweeen. Als deze in een groote kolkende massa veranderd is er geen enkele mogenlijkheid om deze over te steken. De calderra is een vulkaan wat betekent dat de randen zeer steil zijn en je daar dus niet omhoog kan klimkmen, daarnaast is het zeer broos waardoor je er ook niet tegenop kan klimmen. Dat werd dan dus rennen naar de uitgang wat nog 5 uur lopen was:-).
Eenmaal beneden aangekomen besloten we een omweg te nemen naar een waterval. Dat hadden we dus beter niet kunnen doen. De weg er naar toe was zeer steil. De weg bleef maar heen en weer zig zaggen en het schoot maar niet op. Even later liepen we op een rots waar aan beide kanten ene afgrond was van zeker 500 meter. En het paadje war je op kon lopen was niet zo breed. Dat was dus een leuke test voor mijn hoogte vrees*. Bibberend aan de overkant gekomen begon het klimmen weer. Helaas kreeg Celesta het hier wat moeilijk. door al het mooist hadden we vergeten om te eten en na al dat geklim begon ze dit te merken. Wij dus besloten om te gaan eten. Wat bleek nou al ons eten was bedorven. Fijn we hadden het brood gisteren gekocht en nu is het al beschimmeld. Maar wat moet je midden in de calderra et niks te eten. Gelukkig hadden de andere wat te eten. maar tooch besloten we om weer naar beneden te gaan en op de camping plaats op de bodem van de calderra te wachten. Onder weg kwamen we Craige, Simon en Simon mijn supervisor tegen. Zij gingen ook naar de waterval en daarna nog hoger. In eerste instantie zouden we met hun mee gaan, gelukkig maar dat we dat niet hebben gedaan. 10 minuten nadat we op de camping waren aangekomen kwam de rest ook weer. De waterval was maar 5 minuten verder lopen. Zal je altijd hebben. We hebben toen in e rivierbedding bij de camping gegeten (De anderen hadden genoeg te eten bij zich) en onze drinkflessen bijgevult met het water uit de rivier. Ja je leest het goed , water uit de rivier. het water daar is drinkbaar en nog erg lekker ook. Maar het is wel raar hoor om zomaar uit een rivier te drinken.
Na de rust zijn we weer verder gegaan. We moesten eenkleine klim maken om darna weer verder af te dalen. Dit keer was het pad niet meer zo gemakkelijk als bij het erste stuk. De afdaling ging over zeer veel los liggende keien. heel steil en met de gehele tijd die afgrond naast je. af en toe was er ook een stuk uit het pad weggespoeld en moest je springen. Ik werd steeds blijen hier met mijn bergschoenen.
Eindelijk kwamen we beneden aan. Hier namen we weer een kleine omleiding om nog een waterval te zien. Dit was een zeer bijzondere waterval aangezien de rivierbedding hier geel was. Het water van deze waterval bevat zeer veel ijzer wat oxideerde en zo de gele kleur aan de grond gaf. De weg naar de waterval was niet echt begaanbaar. Hier en daar moesten we over grote stenen (ter grote van een grote auto) heen klimmen.Maar na wat geklim kwamen we toch aan bij de waterval. Wat een mooie waterval* was dat zeg. Geel van kleur en best breed. Overal zag je tekens op de muur van mensen die met het ijzeroxide getekend hadden. Leuk voor een toekomstige archeoloog over een aantal honderd jaar. natuurlijk was ik benieuwd wat er aan de andere lkant van de waterval te zien was. Dus ben ik erop geklommen. Daar wa seem mooi meertje en had je een zeer mooi uitzicht naar de randen van de calderra. Van de 'gids' moesten we het water proeven. dit heb ik dan ook gedaan. Het was net alsof je op een roestige spijker sabbelde. Fijn hu ik die smaak voor de rest van de trip in mijn mond.
Hierna zijn we via de rivierbedding weer terug naar de taxiplaats gegaan. Deze trip duurde toch nog zo'n twee uur waarin we de gehele tijd van de ene kant naar de andere kant van de rivier moesten springen. Ook moesten we een stuk omlopen een val van twee meter te vermijden, ja daar hadden we geen zin in na al zoveel gelopen te hebben. Bij de taxiplaats aangekomen wachte de taxi al op ons om ons weg te brengen. Jammer genoeg kreeg ik meteen hoofdpijn in de taxi, waarschijnlijk omdat ik s'ochtends niet gegeten had. het kon niet aan te weinig water liggen gezien ik 5 liter heb opgedronken. Maar het was wel een geweldige toch. moest ik maar ook met Elja gaan lopen als hij hier is. En dan natuurlijk wel naar de eerste waterval lopen. Hoe dat is gegaan lezen jullie de volgende keer.

grtz richard