duiken

Vandaag heb ik gedaan wat ik al een hele tijd wilde doen. al vanaf de middelbareschool gezien mijn beste vriend van school een prof was. Ik heb vandaag gedoken. Nog nooit gedaan en nu toch even onder water geademd. Hier bij ING werkt Maarten, hij is een Nederlander (ja die ene van die rare foto's) maar ook 4 sters duiker. Ik had hem dus al een tijdje geleden voor de gein gevraagdt of ik een keer mee mocht. Tuurlijk zei hij, als 4 sters duiker ben ik daarvor bevoegd en heb het ook vaker gedaan.

Vandaag was het dus zo ver. Samen met hem en Craige (die mij en Celes in zijn Land Rover naar het strand brachten) zijn we vandaag in Los Concajos het water in gegaan. Eerst heeft Maarten wat uitleg gegeven over het apperatuur, hoe ik het moet gebruiken aansluiten enz en wat handsignalen (is wel handig dat als je zonder lucht komt te zitten je het ook kan zeggen zodat zij je kunnen helpen). Ik had thuis al wat in het curces boekje gebladerd maar het is altijd handig om het uitgelegd te krijgen.
Hierna dus op het water in. Daar je bril opzetten en je flippers aan doen. Bril gaat wel maar de flippers zijn wat lastiger. OK helemaal klaar, op naar de bodem waar ik even aan het ademhalen kon wennen. Ik op de knop drukken om het lucht uit mijn vest te laten. Zie Maarten en Craige naar de bodem verdwijnen maar bij mij gebeurd er niks. Had dus te weinig lood bij en bleef dus drijven. Heb toen wat lood van Maarten gekregen waardoor ik wat beter zonk. Het naar beneden gaan gaat wel maar op de bodem aan gekomen kwam de gedachte op. OK ik sta hier op de bodem van de zee met overal water en ik adem, dit is raar. Maar veel tijd voor die gedachte kreeg ik niet want Maarten vond dat we genoeg gewent waren aan het ademen en we gingen verder. Het onder water zwemmen zo is echt geweldig, je bent geheel gewichtloos, alsof je zweeft. Je kan op je kop hangen ronddraaien en rare alto's uithalen. Maar door de zware bepakking en wetsuit kan je je lichaam moeilijk bewegen. Je kan ook alleen maar zwemmen door je finnen te op en neer te bewegen. En het lastige was dat mijn bril wat beslagen was zodat ik niet alles even goed kon zien. Na wat op de bodem tussen rotsen gezwommen te hebben gingen we wat omhoog en weer naar beneden. AUW wat is dat pijn in mijn oor. Ik kon mijn linker oor niet goed poppen waardoor er een onderdruk in het oor ontstaat wat nogal pijn doet. Ik dat meteen doorgegeven en dat ik even op deze hoogte wilde blijven totdat mijn oor weer gepopt was. Zwemmen we daar lekker rond zie ik opeens een blokje lood onder mij naar beneden vallen tussen de rotsen en ik ging omhoog, SHIT was mijn blokje lood. Ik nog net Maarten kunnen aantikken. Hij haalde het blokje wel even op en ik moest maar even aan het oppervlak wachten. Het blokje lood was in een nauwe ruimte tussen de rotsen gevallen. Maarten moest zijn fles afdoen om er bij te kunnen. Wel raar gezicht een duiker die zijn flessen afdoet onder water. Mara het was hem gelukt. Snel het lood aan mijn riem bevestigd en we konden weer verder. Om de blokken heen die de baai afschermt van de rest van de zee. Dus de open zee op. Daar hebben we om de blokken heen gezwommen. Onderweg zagen we scholen vissen, planten, planten of dieren (kan je soms niet onderscheiden) en mooie rotsformaties. Ik keek omhaag en kon niet meer het oppervlak van het water zien. Ik dacht nog, dit is meer dan de 10 meter die ik mag duiken. Een 1 ster duiker mag namelijk maar tot 10 m, dit geld ook zeker voor een introductie duik. Toen we weer terug de baai in gingen zwommen we door een kloof heen. Was heel erg mooi. Om je heen zag je steile wanden die omhoog het water door staken en jij weefde er tussen in. De ruimte tussen de wanden was iets breder dan een mens. Links zag ik nog een grot. Later hoorde ik dat dit een doorgang was en dat Craige er door was gegaan. Aan het eind van de kloof gingen we iets omhoog. Toen we weer afdaalde lukt dit mij niet. Ik had net genoeg gewicht bij me om te blijven zwefen. Maarten pakte mijn vest vast en trok me zo naar beneden zodat ik daar lekker kon zwefen. langzaam omhoog om zo weer bij het strand naar het oppervlakte te gaan. Ja mag namelijk niet sneller dan 10 m/s stijgen omdat je lichaam anders niet aan de omgeving (stikstof) kan wennen. Bij wat rotsen gingen we iets omhoog om erover heen te kunnen om daarna weer naar de bodem te zakken. Helaas lukte dit niet meer bij mij. Ik had al zoveel lucht verbuikt dat ik niet meer genoeg gewicht bij me had. Dat betekende dus naar de oppervlakte en terug zwemmen. Dat is niet zo gemakkelijk moet ik zeggen met die bepakking. Craige ging nog even de boei ophalen en wij zwommen terug en gingen uit het water. Maarten zei tegen me dat hij het goed vond gaan. Was ik wel blij om te horen. Hij zei dat hij het zo goed vond gaan dat we maar meteen om de blokken zijn gegaan. Je bent best vermoeid van het duiken en dat pak lijkt wel een ton te wegen terwijl het net nog gewichtloos was.
Toen Craige weer bij ons was vertelde hij ons dat hij tijdens de boei haalde een zeer lange tentakel zag. Hij was naar boven gegaan en ja hoor. Het was een portugees oorlogsschip. Dit is een kwal met lange dunne tentakels. Deze tentakels zijn wel 4 meter lang. Helaas zijn ze ook uiterst giftig. Gelukkig was hij er niet mee in aanraking gekomen. Nou Hup spul af en even zitten en dan opruimen. Maarten vertelde nog even hoe allen op geruimt moest worden. En wat er op zijn duikhorloge stond. We hebben 40 minuten gedoken en tot 17 meter diep. 40 minuten onder water, best lang, lukt me anders nooit. En 17 meter, WAT 17 meter. Ik dacht dat ik maar tot 10 meter mocht duiken. Ach als het goed gaat kan het toch was het antwoord. Nooit gedacht dat ik dat zou halen. Maar wel geluky dus en een hele belevenis rijker. Plus een nieuwe hobby denk ik.