De wereld en zijn egoïsme.

Wat ik niet kan begrijpen is dat mensen tegenwoordig zo onwijs vals kunnen zijn.
Ligt het aan mij? ben ik te gevoelig? ben ik te lief?
Als leidinggevende van een afdeling sta ik behoorlijk sterk in mijn schoenen. Ik heb prive nogal wat bagage wat ik met mij mee draag dus kan zeggen dat mijn huid nogal dik is.
Maar toch kan het mij nog steeds raken als mensen zich bepaalde dingen in jouw mik willen schuiven zodat ze er zelf beter van worden.

Zo ook afgelopen week. Na maanden lang mezelf kapot te hebben gewerkt omdat er simpelweg geen mankracht was...kon ik eindelijk 3 weken met vakantie. Ik had vooraf een plan opgesteld hoe we het zouden doen en hoe alles aangepakt moest worden als ik er niet was.
Dat plan is achteraf totaal mislukt. Het meisje waar ik maandenlang energie in heb gestoken heeft het totaal laten liggen. Te makkelijk erover gedacht om leidinggevende te zijn.
In die weken is een mannetje van het hoofdkantoor elke week langs gekomen om de afdeling te controleren. Weken lang heeft hij niks gedaan. Hij heeft geen tips gegeven. Hij heeft geen product aangeraakt. Hij heeft geen advies gegeven. Helemaal niks.
Mijn eerste werkweek na 3 weken vakantie viel me zwaar. Er moest een hoop rotzooi opgeruimd worden en het kostte nogal moeite om alles weer op de been te krijgen.
Meneer van het hoofdkantoor liet me 4 uur van te voren weten dat hij langs zou komen en ondanks mijn mail terug dat ik het nogal druk had...is hij toch gekomen.
En ik heb het geweten.
Alles...letterlijk alles was MIJN schuld.
ik bespaar iedereen de details van het gesprek. Ik laat het kaas niet van mijn brood eten dus je kunt je nogal voorstellen dat het gesprek nogal pittig is geweest.
Met de steun van mijn bedrijfsleider...die later aan het gesprek is toegevoegd...kreeg ik van meneer hoofdkantoor wel 3 maal zijn excuses.
Zijn excuses hoef ik niet . De tranen die ik heb gelaten waren ook niet voor hem. Dat heb ik hem ook verteld.
De tranen en de emotie zijn voor het feit dat mensen tegenwoordig geen respect meer voor elkaar hebben. Niemand verplaatst zichzelf meer in iemand anders om te kunnen voelen hoe een ander persoon zich zou voelen. Het lijkt alsof iedereen alleen maar met zichzelf bezig is en ik juist alleen maar met andere.
Ook al weet ik hoe mooi de wereld kan zijn.........Soms word ik verdrietig van de wereld en kan ik daar echt even van slag van zijn.

19062016 PoesEnKat