'Ik denk dat u last heeft van een angststoornis'
Shit.....
Nadat ik 10 jaar geleden de ergste relatie ever had verbroken, heb ik jarenlang alle stress, negatieve gevoelens, flashbacks en noem het maar op, zelf verwerkt. 10 jaar lang heb ik mijn hele wereld in mijn eentje gedragen.
Waarom? Omdat ik niet anders gewend ben. In ons gezin is het normaal om je ellende onder de deurmat te vegen en er niet meer naar om te kijken. Want ja, als je het niet ziet, dan is het er ook niet! Toch?
Bullshit dus.
Sinds een half jaar is mijn 2e lange relatie ook gestrand. Gevalletje van drankprobleem en gevalletje van teveel slikken en accepteren.
Sindsdien ben ik het vertrouwen in mensen, de wereld en mezelf behoorlijk kwijt. Het is zelfs zo, dat ik nu al dik een maand opgesloten zit in huis omdat ik door alles en iedereen met rust gelaten wil worden. Ik durf niet meer in mijn eentje naar de supermarkt, en des te drukker het vanmorgen werd in de wachtkamer van de dokter, des te harder ik eigenlijk wou wegrennen. Mn hart ging tekeer als een gek en mn hele lichaam schreeuwde dat ik naar huis moest. Des te minder mensen ik ontmoet, des te minder ze wat van me willen. Kan ik tenminste ook niet gekwetst worden. Dat is wat iets wat mijn gevoel me inpraat.
Afijn, Ik ben gelukkig gebleven, en zo kwam het dat ik tegenover de dokter zat om mijn ei neer te leggen bij hem.
'Ik denk dat u last heeft van een angststoornis'
En dat was dat. De waarheid. De waarheid die ik eigenlijk wel wist, maar niet wou toegeven.
Mensen zijn mensen, dus kan het niet anders dat ik nu in een hokje word gestopt.
Maar hey, wat maakt het uit? Niemand kan de wereld in zijn eentje dragen.
Volgende week heb ik mijn eerste gesprek met een psycholoog en ik kan niet wachten! Met een klein beetje houvast weet ik zeker dat ik de toekomst weer fris tegemoet ga. Mijn huidige partner gaat helaas voor lange tijd naar het buitenland, wat alles nog wel wat zwaarder maakt, maar ik weet zeker dat zodra hij terug komt......, ik ALLEEN, zonder zweet en kloppend hart op schiphol sta, om hem als een zelfverzekerde independent woman op te wachten!
Angststoornis, bring it on!