Derde overleden oma.

Het is alweer een tijdje geleden. 5 Augustus 2004. Is er iemand overleden waar ik eigenlijk veel om gaf. Ze heette Sophie. Ik kon haar van de bingo, want ik ging vroeger vaak met m'n moeder naar de bingo en leerde haar kennen.

Sophie was een oude vrouw van ongeveer 60 als ik het goed heb, had weinig geld, maar wilde iedereen blij hebben.

Op het laatst ging ik eigenlijk alleen maar naar de bingo voor haar. Ik ging altijd naast haar zitten. We hadden altijd de meeste lol. Het was eigenlijk een derde oma voor mij. Het is namelijk al 5 jaar geleden dat mijn laatste oma overleden is. Het was gewoon iemand waar je altijd mee kon lachen. Maar voor serieuze dingen kon je ook bij haar zijn.

Ik kon haar niet eens heel lang. Denk zo'n 3 à 4 jaar. Maar dat was genoeg om haar goed te kennen. Ik vroeg vaak aan m'n moeder of ik een ijsje of iets anders mocht kopen. Sophie was dan al zo'n type die mij geld gaf om dat te gaan halen. Je kon zeggen wat je wilde, maar je moest het van dat geld gaan halen.

Sinds 5 augustus 2004 is ze er dus niet meer. Het ging in die hele zomervakantie al niet goed met haar, maar ik had nog steeds hoop genoeg en ik hoopte ook niet dat ze zou gaan opgeven. Ze wilde ook niet opgeven dat weet ik zeker, maar haar hart hield het niet meer. We werden die dag gebeld en m'n moeder nam de telefoon op. Mijn vader was aan het werk en wij (m'n moeder, zus en ik) zaten op de camping. M'n zus zat bij de overburen toen de telefoon ging. Dus m'n moeder neemt de telefoon op en hoort het. Sophie is op 05-08-2004 overleden.

Voor mij was de vakantie afgelopen. M'n derde oma was overleden. Iemand waar ik omgaf. Iemand die ik nog lang in m'n leven zou willen hebben. Ze werd op 10 augustus begraven als ik het goed heb. De dag dat ik jarig ben. Ze wilde het ook gaan verplaatsen vanwege m'n verjaardag, maar dat kon jammer genoeg niet. Ik ben niet naar die begravenis geweest. Ik kon het namelijk mentaal niet aan om op m'n verjaardag, de dag waar je blij moet zijn, om dan naar een begravenis te gaan en naar iemand waar je super veel om gaf.

Ik heb er nu vaak nog steeds spijt van dat ik niet ben gegaan. Maar ik kon het toen die dag gewoon niet meer aan. Ik heb ook de hele dag aan haar gedacht. Gelukkig waren er mensen op de camping die mij wilde vermaken die dag.

Ik mis haar nog steeds. Sinds ze er niet meer is ben ik bij de bingo ook niet meer te bekennen. Het is namelijk anders. Er zijn nog steeds die leuke mensen die er toen ook waren, maar er mist wel net die ene persoon, waarmee ik lol had, die grappig was, lief, aardig, maar die is er nu niet meer.

Dit is wel weer even genoeg. Misschien horen jullie er nog meer over, maar dit zijn wel even de belangrijkste dingen die ik nu op dit tijdstip eruit wilde hebben.