Deze weken

Deze weken voelen raar aan. De kalmte voor de storm? We gaan al richting het voorjaar. Hooikoorts komt me al bijna halen. Ik weet het niet, het is alsof het daar nog veel te vroeg is, alsof ik heel januari heb overgeslagen en, oké, november ook. December kan ik me nog wel herinneren. Maar het is alweer februari!

Woensdag kwam mijn vriend langs en hebben we pizza gegeten, wijn gedronken en Stranger Things gekeken, in mijn bed. Mijn bed is mijn natuurlijke habitat, waar ik vrijwel altijd verblijf in dit koude, gure weer. Hij kruipt er dan gezellig bij.
Ik heb allang Stranger Things gezien, maar mijn vriend niet en toen we weer eens zaten te bedenken wat we gingen kijken, hakte ik de knoop door. Ik dacht: hij vindt het vast leuk, het vindt in de eighties plaats, een beetje sci-fi, komt goed. En jazeker, hij vindt het leuk. We moeten nog zo'n drie afleveringen kijken, van het tweede seizoen, en dan moet ik weer iets nieuws verzinnen
Zaterdag komt hij weer langs, maar dan langs mijn ouderlijk huis. Dan gaan we wafels eten en mijn kat aaien. Ik ben niet zo goed in plannen verzinnen, maar ik wilde hem mijn kat laten zien, want hij houdt ook van katten en mijn kat is lief. En ik heb zin in wafels. Het is altijd dat hij een beetje onverschillig is met activiteiten plannen, hij vindt alles wel leuk, hij vindt naast mij wakker worden leuk en Mario Karten leuk en misschien moeten we ergens heen gaan, maar in de winter is het koud en ik houd niet zo van de kou. En ik wil dan graag wafels eten, dus dan gaan we dat doen. Ach.

Hij zei laatst tegen me: 'Ik wil je ergens voor bedanken, maar ik weet niet zo goed voor wat.'
Toen pauzeerde hij even. Ik zei: 'Ik zou het niet weten.'
Maar hij wist het alweer: 'Elke keer als ik boos ben, of geïrriteerd, of verdrietig, dan denk ik aan jou en dan word ik weer blij. Daar wil ik je voor bedanken.'
'Pffft. Dat is best wel schattig.'

Er zijn nog wel wat meer dingen gebeurd deze week. Ik heb mezelf bijvoorbeeld verwond met een kaasschaaf: ik schoot uit en sneed in mijn duimnagel, tot bloedens toe. Dat was weer eens een handige actie. Ook ben ik naar yoga en zumba gegaan deze week. De avond na zumba hadden we nog een dansfeest, dus dat was zeer pijnlijk. Ik heb nog steeds pijn in mijn kont. Spierpijn.

Die avond was er een moment dat al mijn vriendinnen stonden te dansen met een jongen en ik stond er een beetje tussen. Een beetje ongemakkelijk, maar het was nog ongemakkelijker geweest als iemand met me had willen dansen. Dat is nog nooit gebeurd. Ik heb een resting bitch face en kan niet dansen, dus, ja, begrijpelijk. Maar anders had ik ze af moeten wijzen.
Een van mijn vriendinnen had haar nummer aan een jongen gegeven en toen ging hij haar gelijk bellen en eerlijk gezegd vind ik dat een beetje eng. Hij had haar ook welterusten geappt, die nacht nog. Tja. Mannen, soms. Ze had er eigenlijk geen zin in.

Deze hele week heb ik elke dag college en moet ik dus elke dag naar school en dat is vermoeiend. Of, nou ja: het vooruitzicht is al vermoeiend. Ik moet vanochtend nog even een hoofdstuk in mijn boek lezen en dan naar college en dan boodschappen en dan weer een ander hoofdstuk lezen. Maar dat kan ik wel. Ja.