Ik heb besloten om naar een diëtiste of gewichtconsulente te gaan.
Het kan zo gewoon niet doorgaan!
Ik eet te weinig op een dag uit angst om aan te komen. En nee, dat is geen kleine angst, dat zijn werkelijk erge angsten. Ik durf het gewoon echt niet aan om meer te eten, ik kan het niet.
Maar ik wil wel gewoon normaal (kunnen) eten. Ik wil weer alles kunnen eten, zonder continu te letten op of ik wel of niet aankom.
Het liefst zou ik op de weegschaal zien dat ik afgevallen ben, elke keer als ik erop sta (1x per 2 weken). Dit hoeven geen kilo's te zijn, maar owee als ik aangekomen ben, dan zakt de moed me in de schoenen.
Ik wil niet meer op deze voet verder. Ik wil niet meer met mijn hoofd eten, zoals mijn moeder het noemt. Ik wil gewoon kunnen eten wat ik wil en op het moment dat ik het wil, natuurlijk wel met mate en binnen een gezond voedingspatroon, maar het komt neer op het principe.
Ik ben het zat om me zo'n zorgen te maken bij elke hap eten die ik in mijn mond stop. Zat om 's ochtends te bedenken wat ik allemaal wel en niet kan of ga eten om niet over mijn maximum heen te gaan. Ik ben het ronduit zat om me kut te voelen als ik een keer een dag niet heb gesport en me dan dik te voelen.
Ik ben niet dik, iedereen zegt tegen me dat ik hartstikke slank ben en een heel goede vriendin, die zelf echt megadun is zegt tegen mij dat ze me superdun vindt. Ik zie het zelf niet en dat ben ik spuugbeu. Maar daar kan ik me uiteindelijk wel bij neerleggen denk ik, maar gewoon niks kunnen of eigenlijk willen eten uit angst om aan te komen, dat trek ik niet meer.
Ik wil ook op zaterdag eens een keer een pizza in de oven kunnen gooien, of een bakje raspatat van de snackbar halen en die opeten, zonder me dik te voelen. Ookal doe ik dat nu gewoon totaal niet.
Of een zak (choco)pepernoten kunnen pakken en er een paar kunnen eten zonder mezelf dan andere dingen te moeten ontzeggen op de betreffende dag. Ik wil het niet meer maar ik weet niet hoe. Ik ben gewoon te bang om aan te komen, en een ander probleem is; waar komt die sterke angst toch vandaan? Is er iets mis met me als ik 3 kilo zwaarder ben? nee toch, want toen ik dat was, was ik toch ook blij met mezelf, en zei ik toch ook tegen mezelf dat ik niet verder wou afvallen.. Maar ik heb het toch gedaan, en nu wil ik niet meer terug. En nee, ik heb geen ondergewicht, ik heb een gewoon gezond gewicht en ben niet dik en niet stevig (volgens anderen), maar ik zie zelf het verschil dus niet meer met hoe ik daarvoor was. Ik zie niet dat ik afgevallen ben en bovenal wil ik NIET aankomen, maar wel normaal eten en me niet uit de naad hoeven sporten.
Kun je, als je te weinig op een dag eet, en dan toch meer gaat eten, maar nog steeds niet de hoeveelheid die je dagelijks verbrand, aankomen? Ik kan het me niet voorstellen, omdat je nog steeds meer verbrand dan je binnenkrijgt? maar het uitproberen, HO MAAR, geen denken aan, té bang gewoon.
Ik weet het gewoon echt niet meer :S.
Ik hoop dat de gewichtsconsulente me kan helpen want anders dan weet ik gewoon niet meer wat me te wachten staat..
Ik word er gewoon boos en verdrietig van. Ik kan wel janken en slaan, maar daar schiet ik niks mee op. Ik zou willen dat ik gewoon tevreden was met hoe ik eruit zie en met wie ik ben, zonder allemaal gedoe!
Liefs..