donkere dagen, tijden...

het leek een normale saaie dinsdagmiddag toen oma Lilian mij vrolijk op belde ,
ze had zo als vaker bezoek over de vloer en had dus eigenlijk haast...
opa Hein zou broodjes halen,
ze wis toen niet dat het de laatste keer was dat ze haar geliefde zou zien...

in de beging van avond viel een engel in mijn ''wunderkamer'' met een grote smak op de grond,
zijn vleugels waren door de klap verbrijzelt, ik wis toen al dat ik slecht nieuws ging krijgen...

in de avond belde oma Lilian me nog een keer op, overstuur,
opa Hein, haar geliefde man was weg gegaan en niet terug gekomen,
en hij nam zijn telefoon niet meer op...

een hele dag bleef oma Lilian in spanning zitten,
niet wetend wat er gebeurt was of kon zijn...
woensdag avond kreeg ze een kort telefoontje van haar geliefde,
''hij was weggegaan en zou niet meer terug komen...''

na zo veel rottigheid dat ze in haar leven had moeten verduren,
het verlies van haar beide kinderen, meerdere malen al haar bezittingen,
(één kind was ze aan een ziekte verloren, en de ander omdat ze haar moeder niet wilt zien,)
was ze nu ook haar ''geliefde'' na zo veel jaren kwijt...

opa Hein en oma Lilian waren voor mij altijd ''rolmodellen''...
hun ''goedheid en liefde die ze samen naar iedereen uiten was inspirerend,
ze waren de levende bewijs dat goedheid loont, en dat liefde sterker is dan al het rottigheid...

ondanks dat oma Lilian soms een ''onmogelijk persoon'' kon zijn,
in al haar goedheid en, leuke en minder leuke eigenaardigheden,
bleef opa Hein altijd ''naast haar staan'', met engelengeduld en een liefdevol helpende hand...

nu bleek dat opa Hein minder geduld in zich had,dan het altijd leek...
de beste man bleek lichamelijk ernstig ziek te zijn,
hij werd door van alles lichamelijk en geestelijk letterlijk van binnen ''opgevreten'',
hij uitte zijn emoties,frustraties,pijn nooit , tot dat hij zo ver heen was,
dat hij alles niet meer zag zitten,en toen weg is gegaan...

ik ben nu bang, bang voor mijn eigen relatie...
als oma Lilian met haar ''eigenaardigheden'' haar geliefde niet kon ''behouden'',
wat voor kans heb ik dan? ik en oma Lilian lijken op veel vlakken zo veel op elkaar...
soms lijkt het wel of onze levens in tegenovergestelde richtingen ''parallel'' lopen...

nu,tijdens deze ''donkere dagen'' brand ik een kaars voor hun beiden,
in hoop dat ze beiden op hun'' levenspaden'' ''de licht'' weer terug vinden...

een liefde verliezen en verbreken is erg,
maar zo de liefde in een keer ''verscheuren'' is het ergste wat men kan doen,
het brengt namelijk zo veel onzekerheid mee, je kunt het dan zeer moeilijk verwerken...
als je elk dag ruzie met elkaar hebt ,en de relatie dan verbreekt,
werk je langzaam naar een einde, en een nieuw beging toe, dat is echter nu heel,heel moeilijk...



faithfully yours
The TeaRat