doodgewoon nuchter maar wel fantasievol? [I hope!]

Ik ken
een oeroud
eigenaardig mannetje,
dat zich in z'n leven eigenlijk nooit veel om "God en Gebod" had bekommerd,
hij had er zelfs maar wat
op los geleefd ...

Nu hij oud is,
kan hij bijna niets meer:
hij is totaal versleten, zit in z'n stoeltje of ligt op de bank
en kan nauwelijks nog opstaan. Toch zegt deze man, dat hij door het feit, dat hij zo geworden is,
"G D" heeft gevonden, doordat die hem eigenlijk 'een halt heeft toegeroepen', en hij heeft die roepstem
van zijn geweten [of 'g d' zoals hij het noemt] begrepen,
en heeft er "JA" op
geantwoord!

Ik voor mij
ben er heilig van overtuigd,
dat deze oude man door dit alles heen niets van "G D" zou hebben gehoord,
wanneer hij niet vroeger, vermoedelijk vele, vele jaren geleden, toch iets had vernomen over God,
op een zondagschool, in een kerk, op catechisatie of misschien wel van het Leger de Heils of Jehova-getuigen, Mormonen, Pinksterfiguren of iets dergelijks.
Wat hij toen daar had gehoord, liet "G D" door middel van droeve omstandigheden eindelijk weer tot bloei komen, als je het zo
zou kunnen zeggen?

ZO
brengt dus het woordje 'g d'
[en bepaalde {of onbepaalde} daarbij behorende 'verklaringen'] in ons mensen "G D" door de 'leiding' [of het toeval] van ons leven mensen weer bij Yehosjoea [onder de EEN of Andere Naam, afhankelijk waar ze zijn geboren, opgegroeid, welke taal ze spreken en waardoor ze al of niet beinvloed zijn gedurende
hun 'gevoelige jaren'] ...

En al menigeen heeft
bijvoorbeeld door middel van een ziekte, een gebrek of wrede omstandigheden,
"G ds Roepstem" als het ware bij wijze van spreken, schrijven, doen en laten gehoord.
Opeens of geleidelijk aan gedwongen te zijn om heel stil te liggen, midden uit het geroezemoes van een druk en haastig leven plotsklaps of langzamerhand steeds meer een overvloed van tijd hebben om eens eindelijk een keer goed na te denken over jezelf, over 'g d' en over de 'eeuwige dingen', langzaam aan leren te zeggen: UW WIL geschiedde of 'zo is het nu eenmaal', "LET IT BE!" Is hier niet duidelijk sprake van een roepstem binnenin ons die je op zeer diverse wijzen
kunt benoemen en uitleggen?

Ook hebben velen,
door schade en schande wijzer geworden,
dwars door het verdriet en de pijn in hun leven 'g ds stem', de stem van hun geweten gehoord;
maar ook klinkt die stem soms tot ons door via de vreugde, die ons opeens kan leren om onze eigen kleinheid, gevoeligheid en breekbaarheid als misschien wel nooit tevoren
te kunnen beseffen!

Het zijn
maar mensen,
en het zijn maar woorden
die je op heel verschillende manieren
kunt laten werken en tot je verbeelding kunt
laten spreken, maar juist in deze dingen zoals je kindertijd, kwetsbaarheid, overgevoeligheid, ziekte, jouw vreugde en grote dankbaarheid, gaat 'g d' of 'geweten'
['yahweh' die was en komende is in ons] met ieder mens ook weer een heel eigen weg;
maar een feit is het, dat we, wanneer we tenminste niet helemaal en totaal gedachteloos en gevoelloos leven, vaak zien, hoe 'g d' [bijvoorbeeld] ons door grote en kleine gebeurtenissen en aanverwante innerlijke ontwikkelingen in onze vuistgrote grijze massa, 'iets'
[dwars door eeuwen en momenten heen]
te zeggen heeft.

We zouden het misschien
ook wel zo kunnen zeggen: de omstandigheden van het mensenleven kunnen onderstrepen, versterken,
en belichten dat 'g d' of 'ons geweten' ons als mensen roept tot een wijdere mydidimensie die je misschien ook wel 'het rijk g ds' zou kunnen noemen, in ieder geval 'iets' dat
onze eigentijdse bewustzijnsvernauwingen kan omzetten en grensloze
bewustzijnsverruiming binnenin en
rondom ons.

Zo
geloven
mensen ook wel
bijvoorbeeld op grond van
de getuigenis van 'heilige schriften' en dergelijke,
dat zelfs de hele gang van ons [voor ons onbegrijpelijke] leven 'in de hand van g d is'?
Dat het uiteindelijk NIET het 'toeval' is dat de wereld regeert, maar dat de plaats waarop we 'gesteld zijn'
in ons leven, DE plaats is waar "G D" ons 'gesteld heeft'; en het staat aan ieder mens helemaal volkomen vrij om daar al of niet 'iets in te zien' en er eventueel 'iets aan te hebben'?
Het beroep, dat we uitoefenen, of de hobby, is DAT beroep en die hobby,
waartoe "G D" zelf [via ons geweten &
ons inzicht of talent]
ons riep ...

Dictatoriaal
geregeerde landen
schijnen doodsbang te zijn voor dit soort 'gewaarwordingen onder mensen' of er zelfs om gesteld te zijn om 'het' te misbruiken en om te buigen
in hun eigen voordeel
en winst!

Je
kunt
sommige mensen
ook wel eens horen beweren,
dat men voor het kiezen van bepaalde beroepen
een zeer bepaalde roeping moet hebben?
En men heeft dan soms de merkwaardige voorstelling,
dat men een 'goddelijke stem' of een soort van 'hemels visioen' moet hebben gehad,
alvorens men mag besluiten, dit beroep te kiezen!
Nu wil ik de laatste zijn om te beweren, dat er geen gevallen zouden voorkomen van mensen,
die op een heel wonderlijke wijze door God of 'zoiets' tot 'iets' zijn geroepen, maar wel beweer ik, dat er voor de meesten in de doodgewone historische ontwikkeling van hun leven, in het aangelegd zijn in een bepaalde richting, een voldoende aanwijzing bestaat, dat ze een bepaald beroep 'moeten' kiezen.
En dat geldt natuurlijk ook voor het dokters-
of het predikantsberoep?

Je hebt nu eenmaal aanleg
voor het EEN of Ander en een bepaald talent, of niet!
Ongeschoold werk kan iedereen doen, vandaar ook dat de eerste Italianen, Grieken, Spanjaarden, Turken, Marokkanen, Arabieren, Pakistanen or whatever naar deze Lage Landen aan de Noordzee kwamen omdat er in hun eigen landen onder de zon niet voldoende werkgelegenheid was!
Maar we dwalen af en springen zoals gewoonlijk van de hak op de tak?
Genoeg voor nu, tijd voor iets anders.
Roeping of niet: afwisseling
MOET er zijn.