Dublin

MMM, ik ga Nederland weer even verlaten. Ik zal Dublin aandoen. Ik ben geen Guiness drinker en een echte koukleum, maar dat maakt niet uit. Who cares. Globetrotters can survive anywhere right?
And I will. Ik ben aangenomen bij HP te Dublin. Ik word 2 januari om half negen daar verwacht om de interne training te beginnen...
Het zal allemaal nieuw voor me zijn en ik zal er van opknappen. Ik heb een nieuwe uitdaging nodig en ookal is mijn Engels prima in orde, toch kan het altijd beter en meer 'eloquent'.
We doen ons best. Ik ga niet de liefde achterna, maar zal daar wel iemand vinden die me erg dierbaar is.
Ja, een man, de Breton. We zijn hechte vrienden geworden. Ik denk dat we erg op elkaar lijken.
We hebben dezelfde smaak, humor en kijk op het leven.
We hebben een beetje een aparte relatie, aangezien het wel erg veel op een RELATIE lijkt, maar daar heb ik vrede mee.
In ieder geval is het een eerlijke relatie. Officieel zijn we slechts vrienden, maar we zijn wel 24 u per dag samen zo onderhand. En dat zal over een paar dagen weer zo zijn, aangezien hij ook voor HP te Dublin gaat werken... wel erg toevallig he.
Maar zo is het gewoon gelopen. Ik ben een reislustig iemand, heb al jaren in Parijs gewoond, en kijk er naar uit om nog meer van de wereld te zien. Het lijkt me een prachtig land, Ierland.
Onze band is heel apart. We zijn erg graag samen, en mensen gaan er ook altijd vanuit dat we een relatie hebben, maar hij heeft angst ergens ofzo. Bang dat hij beloftes zal maken die hij niet kan nakomen mocht hij zich aan me binden? In ieder geval zit hij nu, zonder dat hij het misschien wil, toch op mij te wachten daar blijkt. We hadden afgesproken er als vrienden heen te gaan, maar hij mist me nu toch, zegt dat allemaal meiden met m flirten maar dat hij mij wil, pffffff. Ik mis hem ook natuurlijk, maar ik was al aan t idee gewend geraakt dat het zo n lekkere vage relatie was en zou blijven.
En het is ook beter zo. Ik wil geen relatie met hem, zie me niet trouwen met hem omdat hij niet altijd even in balans is. Hij wordt nu wel steeds rustiger, maar ik laat m vrij, en hij mij ook.
We zullen wel zien waar het heen gaat.
Ik ben van plan over een aantal maanden terug te komen en dan eindelijk voltijd te gaan studeren, want ik merk dat het gewoon niet werkt anders. Jaren werk ik al fulltime en probeer ik mijn hbo studie ernaast af te maken, maar door het werk in de it en vooral de hoge eisen die dagelijks aan me gesteld worden ben ik s avonds gewoon te moe om nog geconcentreerd te studeren.
Ik heb verschillende opleidingen geprobeerd, waaronder psychologie, modevormgeving & styling en tolk Frans.
Allemaal richtingen die me interesseren. Ik spreek mijn talen goed, maar tolk of vertaler lijkt me uiteindelijk toch een eenzaam beroep. Als kunstenaar aan de weg timmeren lijkt me vooral een onzeker bestaan opleveren. Psychologie vind ik weer te theoretisch, weinig creatief, maar ik heb wel veel interesse voor de mens en wil ook iets voor mensen of kinderen met moeilijkheden betekenen.
Kunstzinnige therapie lijkt me de ideale studie. En daar zal ik ook voltijd voor gaan.
Het komt allemaal goed. Ik ga in die paar maanden gewoon nog even geld verdienen.
En dan maar kijken wat de Breton wil....
Als ik maar voor mijn dertigste weer aan een Hbo opleiding begin haha, en m dan ook afrond zonder afgeleid te worden. Ik zal wel in t weekend moeten blijven werken natuurlijk, maar niet meer 40 u in de week.

Ik voel zijn aanwezigheid wel nu, raar is dat, waarschijnlijk omdat we de afgelopen maanden zoveel samen geweest zijn, dag en nacht eigenlijk.
Hij heeft dat tegendraadse wat ik zelf stiekem ook heb. Hij heeft die tederheid, die humor, en kent me zoals geen ander me kent. Hij ziet door dat masker heen.
Anyway, een soort soulmaatje, maar niet de ware dus, anders durfde hij er wel 200 % voor te gaan, of ??
Ik ben heel belangrijk voor hem, dat geeft hij wel aan. Hij wil me niet kwijt en hij kan niet met iemand anders gaan, maar waarom wil hij mij dan niet zijn vriendin noemen? Vreemd hoor. Is hij bang voor teveel bemoeienis of klef gedoe? Ik snap het niet. Als ik met iemand anders flirt is hij ook niet happy, en dat ik soms contact heb met exen over de tel. vindt hij eigenlijk ook helemaal niet leuk.
Als hij me 1 dag niet ziet wil hij me alweer bij zich hebben... Wat wil hij nou precies?
Nu is hij naar Dublin vertrokken alvast, maar wou wel een foto van me meenemen, en we spreken elkaar eigenlijk elke dag, of smsen, msnen. Wat wil hij vraag ik me af?
Ik reken helemaal nergens op, maar vreemd is het wel. Met al zijn vorige vriendinnen ging hij vreemd, terwijl hij in onze sexuele vriendschap niet vreemdgaat, toch vreemd !
Zolang je het niet uitspreekt is er niks aan de hand. Zijn vrienden zijn ervan overtuigd dat hij WEL van me houdt, maar dat hij zijn gevoelens niet kan uiten..

Ik vind het allemaal prima, ik heb er al afstand van genomen. Mijn leven is prima zonder hem. Maar wel leuker met hem natuurlijk, maar ik ben met een vriendschap ook heel tevreden.

We zullen zien..

Will keep you posted

Gonna watch a movie now