duisternis verspreid zich

soms als ik zomaar op straat loop en bekende tegen kom stellen ze die standaard vraag: Joh hoe is het met je....? Ik tover mijn glimlach te voorschijn en zeg stralend: Goed hoor en met jou...? Vanbinnen pijnig ik mezelf want het gaat niet goed het gaat vet KUT. Ik mis Elias en wil bij hem zijn. Ik wil hem weer hier naast me hebben en met hem knuffelen. Een keer in de week op donderdag mag ik op bezoek. Ik leef er de hele week naar toe, maar naarmate het dichterbij komt word ik ook bang... Ik wil hem daar niet achter laten en ik wil hem bij me houden. Het wordt steeds moeilijker, dinsdag begint mijn toetsweek. donderdag zal ik hem niet zien want ik moet een toets maken. verdomme waarom is dit zo moeilijk. Waarom moet dit mijn mannetje nu weer overkomen. Soms wanneer hij me belt hoor ik de tranen in zijn stem.. en ik kan niets anders doen als met hem mee huilen.. elke minuut leeft hij in mijn gedachten... ik mis hem... zijn brieven zal ik bewaren... en elke traan word getelt... soms dan zit ik op school en dan staar ik in het niets.... mijn vriendinnen weten waar ik dan ben... dat sta ik in gedachten bij de deur die me scheid van Elias daar in de gevangenis.... alleen een plaatje glas dat ons uit elkaar houd.... mijn vriendinnen kijken er niet meer vreemd van op als er een traan over mijn wang loopt... maar toch troosten zij me niet... ze laten me gewoon.... Terwijl ik zo verlang naar iemand die gewoon zijn armen om me heen slaat en me vasthoudt... gewoon zomaar zonder woorden zonder verplichting... omdat ze het menen... Ik zal me hier alleen door heen moeten slaan ben ik bang... ik hoop dat ik het volhoudt...
02 nov 2003 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Suusjuh
Suusjuh, vrouw, 40 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende