een bijna gewone dag

vandaag gewoon weer aan het werk gegaan. ook gewoon weer om 6 uur met hem opgestaan om koffie met m te drinken. toen hij weg wilde gaan kuste hij me toch. ik vroeg hem om nog even te gaan zitten en om nog eens goed na te denken waar hij nou eigenlijk mee bezig is...


gisteren avond werd hij zo boos... het enige was dat ik m'n kind heb uitgelegd wat er bij de rechtzaal was gebeurt en dat wij met de advocaten om de tafel moeten gaan zitten om een ouderschapsplan te maken.

hoe ik eraan kwam weet ik niet, maar op een gegeven moment vroeg ik hem; lieverd, wat zou jij nou het allerliefste willen? je hoeft me niet meteen op te antwoorden... denk er maar over na...
het antwoord kwam al snel; mam , ik wil dat jij en pappa bij elkaar blijven. dat bezorgde me natuurlijk meteen een huilbui die we samen enven hebben uitgezeten; mijn hoofd op dat kleine schoudertje van hem...
'wil je dat ook tegen je vader zeggen als hij thuis komt?''tuurlijk mam, dat doe ik meteen als ie thuis komt...
'dat hoef je niet te doen waar ik bij ben schat, dat mag je zeggen wanneer je wilt...

nou, toen hij dat dus tegen zn pa zei, was ik natuurlijk weer de gebeten hond... 'jij manipuleerd dat kind' zei hij. nee,ik heb hem toch gewoon een vraag gesteld..?

logisch dat een kind dat wil toch?

dennis heb ik gisteren ook de vraag gesteld: wat kan ik doen om weer een leuk leven met hem te hebben en ook waarom hij er geen vertrouwen in heeft dat, als we met elkaar blijven praten, er vast nog wel ergens een toekomst voor ons drieeen is...